Zaman zaman
cebimdekiler yüreðime aðýrlýk yapar
kafesten uçan kuþ misali
açarým yüreðimin ve cebimin pencerelerini
bakarsýn doldurmuþumdur
hiç görmeden
tanýmadan bilmeden
birilerinin tencerelerini...



Zaman zaman aðlarým günahlarýma
að atarým ahlarýma
geçmiþte yaþadýklarýma
aynada bakarým saçýmýn aklarýna
sonrasý inþirahtýr bana
yaþarým
yaþamaya çalýþýrým kana kana...



Zaman zaman
gözlerimden firar eder bir kaç damla
yüreðim kuþ olur sonrasýnda
kimileri göçtü, kimileri kondu
ve hala da oturur gönül sofrasýnda...



Zaman
nasýl geçer anlamam
bir yaþadýklarýma bakarým
bir de yaþayamadýklarýma kýrgýnlýklarýma
gerisi výz gelir týrýs gider
bilmem ki bu ömür nerede ne zaman biter...