Duygularýmýn üstüne beton mu döktüm. En ufak bir uyarýda teyakkuza geçen öfkem, akmak için sebep aramayan gözyaþlarýma ne oldu? Ruhumu yokluyor, aklýmý çalýþtýrýyor, nabzýmý kontrol ediyorum telaþla. Ölmediðim sabit ama yaþadýðýma þaþkýným.

Duygusuz, gamsýz, kasavetsiz asla deðilim sadece duygu kontrolüm eskisinden daha güçlü galiba. Hassaslýðým, kýrýlgan yerlerini kendi kendine onarmýþ olmalý.

Yaþam sürecinde hani derler ya "destek aldým" ben kendimin destekçisi oldum. Düþüþlerimde çabuk el verdim diðer elime. Zamanýn, zamanla körelen parçalarýný üþenmeden bileyledim þimdi akrep daha keskin yelkovan daha rayýnda ilerliyor. En azýndan þimdilik durmuyor.

Bir saatçý kýzýyým ben. Bir köþede bir daha çalýþmayacaðýna inanýlmýþ bilmem kaç saati minik bir operasyonla yaþama döndürmüþ bir saat cerrahýydý rahmetli babam. Nasihat vermeden de birine bir þeyler aþýlanýyor demek ki. Doðal yoldan besleniyor direncin, umudun, diriliþin, dik duruþun.

Hala nerede gözyaþlarým diyorum ýsrarla. Kurumadý biliyorum. Hani birini aþýrý özlediðinde, için çok acýdýðýnda sýzladýðý söylenen burun direðim aktif þükürler olsun. Duygularým kaleminde en çok. Bence oradan damlýyor harf harf, kurulayan da yazdýðým kaðýtlar.