“eþik” sözcüðü üzerinde çok düþündüm...neden düþündüðümü, niçin düþündüðümü bilmiyorum... beni bu düþünceye sevk eden þey, yaþadýðým evlerin hep eþikli olmasý mýydý; yoksa þu koca koca çok katlý binalarýn yarattýðý ruh hali miydi, bunu da bilmiyorum...belki de bunlar deðildi beni böyle düþündüren þey; bambaþka þeylerdi, bunu da bilmiyorum!..

dedikten sonra; yaþlanmaktan doðan düþünce eþiðini atlamanýn getirdiði algýlama ve bu algýlar üzerine gitmenin açýklamasý olarak, eþik üzerine cümleler kurma ihtiyacý duydum belki de!..aslýnda hayatýmýza giren ne çok eþik vardýr...doðmak bile baþlý baþýna bir eþiktir!.sonra çocukluktan çýkýp gençliðe varýþ eþiði derken; ergenliðe alýþma çaðlarý!.bu da baþka bir eþiktir!.dünyaya yanbakan, aþk denen rüzgarýn ardýnda koþulan o delikanlý zamanlar!..dünyanýn nasýl döndüðünü hesaba katmadan, tam da odak noktasýnýn biz olduðunu sandýðýmýz zamanlar!..hem çok güzel, hem korkunç bir hýzla yaþadýðýmýz zamanlar!..bu eþiði atladýðýmýzda “ ne çabuk geçti” dediðimiz zamanlar!..”rüzgar gibi geçti” filminde belki aktör, belki artist, belki de figüran olduðumuz zamanlar!..bin bir yüzü ile geçip giden bir devrin bitiþi!.piþmalýklar, iyikiler, keþkelerle bezenmiþ,o fýrtýnalý gençlik yýllarýmýz!.bahar deðil, yaza varýþ!..baþka bir eþikten atlama telaþý yani!..

sonsuzluk eþiðidir bu! ona sahip olmak için; karþý cinsle olan yakýnlaþma, dünya telaþý olarak tanýmlanan düðün/ dernek günleri!..iki ayrý aile kültürü içinde büyüyen iki kiþinin bir arada yoðrulmaya çalýþtýðý insanlýk hali!..mayalanma ve geleceðe yeni filizler býrakma çaðý!.evlilik denen çapraþýk, özverili, zor yýllar!.iþler, güçler!..çalýþ çabala; bacayý tüttürme uðraþýsý!.toplumsal deðerlerle cebelleþme!..bebek sesiyle duyulan mutluluklar vs...belki de en zor, en bilinmezliðiyle üstümüze binen, katlanmaya çalýþtýðýmýz zamanlardýr evlilik hayatýmýz; bilmiyorum!.bu eþiði atlamak için çok düþünmeliyiz bence!.düþündük mü peki; asla!..bütün canlýlarda var olan yuva kurma ve bu yolla geleceðe sahip olma duygusu ile aþk engeline takýldýk ki; sonuçta düþüverdik baþka kapý içlerine!..

iþte bu baþka, bu yýllar önce kapýsýndan atladýðým evde; hep eþikliydi bütün oda kapýlarý!..atla o yana, atla bu yana!.keþke saysaydým, bu eþikleri kaç kez atladýðýmý; sayýlarým yeter miydi acaba?..kesinlikle yetmezdi!..devam edecek mi peki; bu gidiþle devam edecek gibi!.çünkü; yüksek yüksek,kocaman kocaman eþiksiz evler yapýlýyor ama, benim oralardan alacaðým eþiksiz bir daire alma olanaðým yok!..sevgili devletimin fakiriyim ben!.öyle milyon paralarla satýlan eþiksiz ev alamam!..

içime iþleyen bir durumdur bu!.

geçen gün onca dükkaný olan, baþýndan takkesi eksik olmayan bir ticaret adamýyla, bayaðý atýþtýk!..beni kendi tarafýna çekmek için öyle bir dil döktü ki; sormayýn gitsin!..siyasi konuþtu, bende týk yok!..dini konuþtu, bende týk yok!.çay ýsmarladý, içtim, bende týk yok!..olmadý kahve ýsmarladý, höpürdettim, bende týk yok!..çikolata paketini önüme koydu,yedim, bende týk!..baktý ki olacak gibi deðil “ dile benden, ne dilersen” demez mi!.

aha iþte tam zamaný dedim; yapýþtýrdým cevabýmý:

madem öyle, eþikli evlerde yaþamaktan býktým usandým!.yaþým geldi buraya, eþiklerden atlamak zor geliyor, þu kocaman binalarýn birinden eþiksiz bir dairede yaþamak istiyorum; onu alýp hediye edin bari dedim!..

kesti sesini!..😀😀