"Ýdealler, çok mu iddialý bir söz" diye düþünüyorum son günlerde. Ýdealimdeki meslek, ev, araba, evlilik, tatil, elbise, ayakkabý diye uzayýp giden sýnýrsýz bir liste var herkesin önünde.

Üstelik bu ideallerin her biri bayaðý üstün özelliklere, donanýmlara, kaliteye sahip gerek insan gerekse eþya, çevre ve mekan bakýmýndan.

"Her þeyin en mükemmeline layýksýn" cümlesi bence karþý tarafa beslenen sevginin paha biçilemeyen ölçü birimi. Kurulan bütün hayaller eksiksiz güzellik ve iyilik üzerine. Oysa dünya kusursuz deðil ki hayat kusursuz olsun. Ýnsan dört dörtlük deðil ki karþýsýndakiler dört dörtlük olsun.

Bence mutsuzluðun temel sebebi umduðunu tam olarak bulamamaktan kaynaklý.

Hedefini büyük tut, zirveye odaklan, boðulacaksan büyük denizde boðul, çok kazan, risk al, gözün yükseklerde olsun, diye öðretildi, dayatýldý hep. Fakat bir yandan da ayaðýný yorganýna göre uzat, dedi atalarýmýz. "Yorganýný büyük al, ayaðýn açýkta kalmasýn" diyen olmadý. Belki de bu atasözlerine uydurdu bazýlarý hayallerini ve boyunu hiç geçmedi idealleri.

Ýdeallere ulaþabilmenin çok kolay, yormayan diðer bir yolu var o da zengin bir ailenin çocuðu olarak doðmak. Küçükken evinde yabancý dil bilen bir bakýcý ile büyütülen, özel bir okulda dil eðitimi aldýrýlan ardýndan yurtdýþýna her vakit gitme ve eðitim alma þansý olanýn idealleriyle buluþma hýzý, geçim sýkýntýsýyla mücadele eden bir ailenin çocuðuyla elbetteki eþit mesafede deðil.

Kimi de hayallerini her türlü olumsuz koþula raðmen zorladý bedelini ailesinin parasýyla deðil kendi beden gücüyle ödedi. Hem okuyup hem tatil bölgelerinde kafelerde çalýþan, fuarlarda yayýnevlerine yardým eden, çeþitli organizasyonlarda ürün tanýtýmcýsý, pazarlayýcýsý vs iþlerle ideallerinin yolunu kendi diþiyle, týrnaðýyla açmaya çabalayan pek çok gencimiz var.

Ýdeallerin adý her ne ise öncelikle mutluluk ve saðlýk dilenmeli çünkü; öyle ya da böyle bir yerlere gelinebilir, arzulara ulaþýlabilinir ama mutluluk ve saðlýk asla satýn alýnamaz.

Ýdeallerin peþinden koþarken hayatý yudumlamayý, yaþamdan keyif almayý da kaçýrmamak gerek.

Baharý görmeden yaz gelip geçmemeli. Ömür, idealler uðruna da uçup gitmemeli.

Herkesin doðrularý ve yanlýþlarý kendi tekelinde ama dört mevsim hepimizin avuçlarý arasýnda.

Bahar mevsimi çiçek koksun elleriniz, kar yaðdýðýnda o masum beyazýn katýlýðýný eritin avuçlarýnýzýn sýcaðýnda.

Güz mevsimi kuru yapraðýn üstünden duygusuzca basýp geçmeyin. O büyüleyici renk deðiþimini sevin, kadife kumaþa dokunur gibi gezdirin parmaklarýnýzý sarý, kýzýl yapraklarýn üzerinde.

Ýdeal bir yaþam sevinci yakayabiliriz istersek haksýz mýyým? Vakit geç olmadan "hadi o zaman", ne duruyoruz ki.