gökyüzüne ektiðim bostandan yükleniyor kamyonlar
içi tavþan, içi köstebek dolu
yol alýyorlar dünyama doðru
yollar fasulyekar
yýldýzlar üstüne yuvarlanýyor içimin urlarý
kalbimi delen havuç, kafamý kýran kabaklar
nohut bir yaðmurda ýslanýyor kuþlar
kuþlardaki saçlarýmý yolan parmaklar

sen misin bu

gökyüzüne kurduðum gardan kalkýyor trenler
yol alýyorlar bana doðru
vagonlarý su ve kum dolu
karabatak bir makinist, hýzýyla bölüyor dünyamý
aðzýný açýyor midyelerim sabaha karþý
içinden fýrlýyor inciler
daðýlýp ölüyorlar

kan kokan fýrtýna bu!

kurtuluþ yok çocuk
okuduðum dualar bu yüzden
elifi büktüðüm bu yüzden
bu yüzden sularla doldurduðum
gözümdeki çukuru

gökyüzüne kurduðum evlerden geliyor misafirler
nargüneþe açtýðým sofradýr bu
örtümde kýmýldayan daðlar, dürülen ovalar var
bir de kuþçocuklar
doyuyorlar
ve
uçuyorlar
bulutlara doðru
ki
yeniden yaðacaklar
ýlýk bir rüzgar sonu

......

t.a