aðzým zehir gibiydi.ne zaman tükürüðümü yutacak olsam zehirlenme hissine kapýlýyordum...
tehlikeli bir babam vardý.
ama bütün arkadaþlarým babamýn bir melek olduðunu düþünürlerdi. çok kültürlü olmamasýna raðmen, çin iþkence tarihini okumuþ olmalýydý. tutkuyla sarýldýðým yaþam tarzým, giriþimde bütün sanat etkinlikleri babayasa'ya aykýrýydý. ve ben bilmem kaçýncý maddenin bilmem kaçýncý fýrkasýna göre "bildiðiniz gibi yapýn" cezasýna çarptýrýlýrdým. yani cezayý hep babam verirdi.
ne olursa olsun benim gibilerin düþsel yaþantýsý devam ederdi. ben gene ortaçaðdaki kardinalin karýsýna aþýktým
ve bütün mahremiyetimi yalnýzlýðýmla mühürlemiþtim.
bilinçaltý taklalarýyla bir kaç rüya görüp cinsel gereksinimlerimi karþýlardým.
ne de olsa kardinalle ayný çaðda deðildim..
bunlarýn dýþýnda; sekiz metrekare bir odam, iki metrekare bir yataðým, bir metre kare masam,iki metrekare gardrobum, yarým metrekare komidinim ve bir metrekarelikte bir konsolum vardý. odamda düþünmenin dýþýnda yaptýðým en güzel eylem, kilitli dolabýmýn içinde asýlý duran þiirimin ayda bir yazý karakterini deðiþtirip, babama yakalanmadan defalarca okuyup yerine asmaktý..gene böyle birgün þiirimi temize çekiyordum.
"kentin kirli sokaklarýnda kaybolmuþum
hangi dilde baðýrýp kimden yardým isteyeceðimi bilmiyorum
kaldýrým taþlarý optikal olarak
dizilen bir sokaðýn baþýna geldim
çaresizliðin gel-gitlerini yaþýyorum
içimde, kýsýk sesle
çýldýracaðým, sokaklarda kimse yok
ben galiba koca bir þehrin yalnýzlýðýna tanýk býrakýlmýþtým
bir ara rüyamda görmüþtüm
gökyüzünden inen kara perdeler
lokomotiflerle þehir sýnýrlarýna çekiliyordu
bir þehir
bir baþka þehrin yalnýzlýðýna tanýk olmasýn diye
acaba burasý o þehirmiydi
bu sokak
bu ev
bu kapý
benim yalnýzlýðýma mý açýlýyordu?
kapýyý açtým
sýcacýk bir þey içime boþaldý
yalnýzlýðým olsa gerek!!???"
þiir bitti...
bir ölümden baþka birinin ölümüne koþmuþ eceline ramak kala yetiþmiþ azrail gib beliriverdi babam odada.
iþte o anda yuttum aðzýmdaki birikmiþ tükürüðü...