ÇAYLARINIZ ÞÝRKETÝN
ÜCRETSÝZ ÝKRAMIDIR

Vakit geceyarýsýný çoktan geçmiþtir..
Iþýklar söndürülmüþtür, uykudadýr herkes..
Gecenin sessiz karanlýðýnda bir terminale girer yorgun otobüs..
Buz tutmuþ parke kaplý zeminde güçlükle durur, derin bir nefes alýr..
Yolcular iner gerinip esneyerek, gözleri uykulu..
Tuvaletlere yönelirler.
Hoparlörden cýzýrtýlý bir ses yayýlýr ansýzýn:
“ Ýzmir'den Ankara'ya gitmekte olan Anadolu Turizm'in deðerli yolcularý, Kula terminaline hoþ geldiniz, kaptanýnýz yarým saat yemek ve ihtiyaç molasý vermiþtir. Çaylarýnýz þirketimizin ücretsiz ikramýdýr.”
Uykusu henüz açýlmamýþ insanlar bu alýþýlmýþ davet üzerine, buðulu camlarýn ardýna yürür, sigara dumaný, öksürük nöbetleri, gürültü ve sýcakla buluþur..
Dýþarýda kar yeniden baþlamýþtýr..
Kaloriferler sonuna kadar açýktýr, içiniz ýsýnýr..
Boþ bir masaya oturur bakýnýrsýnýz..
Aceleci bir garson çayýnýzý getirir.
Anayoldan hýzla bir otobüs geçer, karanlýkta kaybolur. Dýþarýsý kar sessizliðine bürünür yeniden.
Bulutlarýn arasýndan bir ara ay görünür..
Yýldýzlar soðuk soðuk ýþýldar..
Zülfü Livaneli’nin yazdýðý bir þiirin dizelerini hatýrlarsýnýz:
“ Bozkýrda bir kasabadan geçerken
tozlu yolda iki sýralý kahveler
öyle sakin, kýpýrtýsýz
otobüsü süzerler..

Iþýklar söner

Yarým saatlik mola bitmiþtir.
Çay bardaðýnýz bile soðumamýþtýr henüz..
Anonsu duyarsýnýz, yolcular koltuklara yerleþir, otobüs hareket eder..
Kaptan radyoda istasyon arar.. Yeniden uykuya dalýncaya kadar yolcular bir þarký yayýlýr usul usul:
"Gözlerinin içine baþka hayal girmesin,
bana ait çizgiler dikkat et silinmesin."
Muavin kolonya serper avuçlara.
Yolculardan biri muhabbete baþlamak için sorar:
“ Ankara'ya mý gidiyorsunuz?
Sohbet, zamaný tüketmektir.
Sonra herkes kendi kabuðuna çekilir. Sürücü ýþýklarý söndürür..Tavanda kýrmýzý ýþýklar parýldar..
Odun dumaný kokulu uzak kasabalardan geçerken otobüs, küçücük bir sarsýntý ile uyanýrsýnýz.
Demir direklerin ucundaki eski sokak lambalarýnýn ýþýðý köþebaþlarýný, sokak giriþlerini aydýnlatýr..
Gözünüze erkenden açýlmýþ bir kara fýrýnýn tozlu, soluk ampulleri iliþir.. O fýrýndan sýcacýk bir ekmek almak geçer içinizden..

Aklýnýza çocukluðunuzu geçirdiðiniz kasaba gelir. Ovadaki yaz günlerini, kiloluk buðulu üzüm salkýmlarýný, dalýnda iri yarma þeftalileri, incirleri, mis kokulu tabiatý, ishak kuþlarýný, birlikte þarký söylediðiniz dolunaylý geceleri anýmsarsýnýz..

Sessiz karanlýk

Siz bir kitaba dalarsýnýz, kilometreler geride kalýr..
Yol çizgileri birbiri ardýnca otobüse yaklaþýr, kaybolur, yaklaþýr, kaybolur..
Bir ara kitabý býrakýp dýþarýya bakarsýnýz..
Gözünüze hýzla yaklaþan bir karayollarý levhasý iliþir, uzun bir rampada sisler arasýnda..
" Ankara 190 kilometre"
Ýzmir’den yola çýkalý altý saat olmuþ, Uþak, Afyon geride kalmýþtýr.
Otobüs sessiz bir karanlýkta ilerler.
Kar serpintileri, fýrtýnalar, yaðmurlar, kasabalar, köyler, benzin istasyonlarý geçilir, kilometreler erir..
Silgeçler yetiþmez bazen yaðýþýn þiddetine.
Yolculardan biri kimseyi uyandýrmamaya dikkat ederek muavini çaðýrýr:
“ Bir þiþe su rica edebilir miyim..”
Siz de istersiniz, susuzluðunuz geçer.
Gece yolculuklarýnda uyumayý sevmeyenler için tek çözüm okumaktýr.
Necati Cumalý size Urla'yý hatýrlatýr.
"Yaðmurlarla Sokaklar"ý okursunuz bu kez.

Erken sýcaklar

“ Otobüs yolda çok durdu kalktý, çok oyalandý. Nihat otobüsün sað yanýnda, ilk sýrada pencere kýyýsýnda oturuyordu. Ýzmir’den çýktýlar, Üçkuyular’a gelip Dalyan’a yaklaþýrken bir çobanaldatan kuþu uçmaya baþladý otobüsün yaný sýra.. Yunus balýklarýnýn vapurlarý, yelkenlileri uðurlamalarý gibi, Nihat’ýn penceresine yaklaþýp, uzaklaþýyor, yükseliyor, yeniden hýzla alçalarak pencerenin camýna neredeyse sürünürcesine otobüsü izliyordu.
Yaðmur bulutlarý gelip geçmiþti önlerinden..Kuþla beraberliklerini ilkin kýsa bir karþýlaþma sandý Nihat.. Narlýdere'ye girerken kuþ penceresinden ayrýlmýyordu. Otobüs Narlýdere'de durdu. Kuþun karakolun çatýsýna konduðunu gördü. Otobüs kalkýnca, Nihat þaþýrdý. Kuþ yine otobüsü izliyor, üstelik Nihat’ýn penceresinden ayrýlmýyordu. Nihat artýk bir baðlantý kurulduðu duygusuna kapýlýyordu kuþla arasýnda.. Uzayýp giden yakýnlýðý ile bir þeyler dediðini , adeta konuþmaya baþladýðýný sanýyordu kuþun.. Kuþ muydu o, yoksa kuþ kýlýðýna girmiþ, dýþarýda kalmýþ, penceresini açýp kendisini içeriye almasýný isteyen eski bir dost, bir yakýný mý? Yoksa Perihan’ýn kendisi mi? Ýçi sevgiyle ýsýnýyor, özlemle sýzlýyordu.. Çobanaldatan Kilizman’a kadar uðurladý Nihat’ý. Otobüsten ayrýlýþý da tam bir kuþa yakýþacak güzellikte oldu.. Yükseldi, sonra alçalarak cama sürünürcesine otobüsü gelip geçti, ilerde kanat çýrparak oyalandý, otobüsün yaklaþmasýný bekledi, yana doðru geniþ bir çember çizip yeniden Nihat’ýn penceresine döndü, pencerenin dibinde yükseldi, yukarýlarda gözden kayboldu.”

Baþkente merhaba

Ankara'ya girdiðinizde güneþ yeni doðmuþtur..
Yolcular yavaþ yavaþ uyanýr, hazýrlanýr.
Çoðu baþkenti sanki ilk kez görüyormuþ gibi ilgiyle seyreder..
Kent merkezine yaklaþtýkça otomobillerin, otobüslerin, köprülü kavþaklarýn, taksilerin, apartmanlarýn, dolmuþlarýn sayýsý giderek artar.
Trafik, kirlilik ve gürültü yoðunlaþýr.
Sessiz gece yolculuðundan geriye hiçbir þey kalmaz.
Yorgun otobüsünüz terminale girer.
Kimisi valizlerini indirir bagajdan, kimisi umutlarýný getirmiþtir yanýnda, kimi sevdiklerine, kimi de yalnýzlýðýna hazýrlar kendini..
Bir anons duyulur:
“ Anadolu Turizm'in deðerli yolcularý, Ankara'ya hoþgeldiniz. Servis otobüsünüz 14 numaralý perondan hareket etmektedir.”