Merhaba herkes, merhaba güzel insan, merhaba gerçekten sevgiyi seçen malýný parasýný hiçe sayan, merhaba dostluk ve tüm sevgi yollu arkadaþlarým .....
Bu yazýmý yazarken pek düþünmedim, niye derseniz çünkü ; insan duygularýný hemen söylemeli yoksa araya uzaklar girer bir daha ayný duygularý o yoðunlukla yaþayamayýz. Hayatýmda keþ kelerim maalesef çoðunlukta ama sevgi aþýðý olmam bunlarý görmezlikten gelmeme neden oldu..Çok sevdim çok güvendim belki haksýz eleþtirildim belki yanlýþlýklar yaptým..Bütün bunlarý düþünmedeki sebep akþamki okuduðum bir kitap. Yazarý Ýkbal Gürpýnar , kitabýnýn adý; içimden geldiði gibi.
Gerçekten de öyle bir kitap. Beni etkiledi hem de derinlerden .Onunla sohbet etmeyi isterdim belki birgün nasib olur, hayat bu onunda dediði gibi neyin ne zaman olucaðý hiç belli olmaz. Onu ilk ekranda
gördüm þiirleri öyle manalý okuyordu ki etkilenmemek olamazdý. Böyle insanlar da varmýþ dedim sevgiyi gerçekten bilen ve hisseden , karþýsýndakinin ne hissedebileceðini umursayan insanlar....
Ýlk kez bir kitabý bir gecede bitirivermiþtim. (gerçi son ikisayfaya yaklaþýnca bunu da yarýna býrakayým ki hemencik bitmesin istedim).
okurken yazýlarýný her dakika gözlerim yaþlý....
Ýyiki varsýn ikbâl, hayat sana neleri göstermiþ neleri yaþamýþsýn, belki senin yerinde ben bile olabilirdim ama senin gibi cesaretli olabilir miydim tartýþýlýr.
Bu yazýlarýmý okuyup bilmeni çok isterdim ama kitabýnda dediðin gibi “kalbinin attýðý yerde ...”



Sadece sevgi ile baþlasa herþey, tebessüm etsek herkese ................

Ýyiki varsýn, seni tanýyormuþum gibi seviyorum.
teþekkürler ederim seni yaradana...



H.Deniz Hatipoðlu
27 Aðustos 2003