Kumsaldaki ayak izlerinde hece hece, çizgi çizgi keder okunurdu. Martýlar kayalýklara inip kalkardý. Dalgalar insanoðlunun gözyaþlarýna tanýktý asýrlar boyu.

...Ve ansýzýn biraz hüzzam sevdalarýn kederiyle, biraz hasretle suyun üstünde küçük beyaz taþlar sektirirdi sahildeki kemancý. Dolaþýrdý kýyýda. Deniz kabuklarý toplar, bu kabuklarý özenle sakladýðý küçük çakýl taþlarýnýn bulunduðu çantaya koyardý. Taþlarýný tek tek alýr eline, usulca okþar ve yine o matemli kemanýna sarýlýrdý.

Her akþam ayný saatlerde gelirdi kemancý sahildeki parka....Ve her akþam bir önceki güne inat çok daha kasvetli olurdu gözlerindeki keder. Kemancý her akþam yorgun sýrtýnda o taþlarý taþýr. Kemancý her akþam sessizce anýlara gülümser....Ve kimse bilmez kemancýnýn kederini. Kimse görmemiþtir, duymamýþtýr bugüne dek tek kelime söylediðini...

Ýþte, sevgili okuyucum, hikayemiz bu kemancýyla baþladý. Sahildeki parkta onunla dost olabilen tek insan beþ-altý yaþlarýndaki küçücük bir kýz çocuðuydu.

Bir gün kemancý, küçük kýzý sahilde aðlarken buldu. Yufka yüreði dayanamadý, ilk kez biriyle konuþtu. Fakat ne yapsa kýzýn gözyaþlarýný bir türlü durduramadý....her akþamki gibi taþlarý sektirmeye baþladý suyun üstünde. Derken küçük kýz kemancýya yaklaþtý ve böylece taþlar, kemancý ve küçük kýz her akþam buluþtular o parkta.

Küçük kýzýn en çok merak ettiði þey yaþlý adamýn sýrtýndaki çantada taþýdýðý taþlardý elbette. Adamcaðýz o taþlarý ne diye kendine yük ederdi ki... Pul ya da peçete koleksiyonu yapmak dururken, kemancý neden taþlarý toplardý?

Kemancý Amca, dedi küçük kýz. ‘ Sen bu taþlarý neden böyle çok seviyo’sun?’
‘Ben küçükken, dedi adam, senin yaþlarýndayken okula taþlý bir patikadan geçerek giderdim. Her sabah o yoldan geçer ve okul çýkýþlarýnda o yola dökerdim çocukluðumun gözyaþlarýný. Benim aðlayýþlarýmý kimseler bilmezdi o patikadan baþka.Pek fazla arkadaþým olmadýðý için taþlarla oynardým. Hüzünlerimi, sevinçlerimi taþlara anlatýrdým.Taþlar sözümü hiç bölmeden dinlerdi beni, taþlar sýrrýmý saklardý. Ýþte o günlerde baþladý taþlara ilgim. Yoldan geçerken farklý renklerde ve þekillerde taþlara rastladým. Kim bilir daha kaç kiþinin öyküsünü dinlediler benim oyun arkadaþlarým...Nice insan geldi geçti o patikadan... Taþlar hep oradaydýlar ve hep sessizce tarihe tanýklýk ettiler.

Bir kemancý kemanýný dost bilir, hiç ayýrmaz yanýndan. Benim ilk dostum taþlar, ikincisi kemandýr. Taþlarýmý da kemaným gibi daima yanýmda taþýrým.

Bilir misin, hiçbir taþ bir diðerine benzemez küçüðüm. Her taþýn kendi yüzü, kendi görünümü vardýr. Her taþ aslýnda kendi baþýna sýr dolu bir yalnýzlýktýr. Ben farklý taþlar buldukça onlardan bu sýrlarý dinlerim. Topraðýn üstünde durup da gözyüzünü seyre dalarken iþittiklerini anlatýrlar bana....Ve ben taþlarý iþte bu yüzden severim.’

-‘Fakat, dedi küçük kýz, taþlar nasýl oluyor da konuþuyorlar seninle. Ben taþlarýn konuþtuðunu hiç duymadým.’

-‘Dinlemesini bilirsen, küçüðüm, tabiattaki her þey sana bir þeyler anlatýr. Dinlemesini bilirsen ancak....’

............

Bana sahildeki kemancýdan o taþlar ve taþlarýn öyküleri kaldý. Taþlarý sevdikçe ben, o dingin sessizlikte dinlemeyi öðrendim ve o gizemli taþlar gibi dostlarýmýn sýrlarýný saklamayý.. O sýrlarý kendimle birlikte mezara götürmeyi...Elime aldýðým taþa baktýkça, ilkokul yýllarýndaki arkadaþlýklarýmý, benim için bu taþlar gibi benzersiz olan dostlarýmý anýmsadým hep. Suyun üstünde taþlar sektirirken kemancýnýn bana, yani tek dostu olan o küçük kýza anlattýðý masallarý dinledim yeniden ve yeniden. Nerede bir taþ görsem taþýn öyküsünü öðrendim, yüzünün ayrýntýlarýný ezberledim ve o yeni taþlarý da eski bir dost bildim.

Kemancýdan geriye iþte bu kaldý. Kemancý ölmedi, o taþlar gibi hep hoþ bir anýyla yaþadý. Koleksiyonu benden sonra baþka çocuklara emanet edilmek üzere bende kaldý.

Taþlar benim için cinayetlerin gizli ipuçlarý, mutluluklarýn gizli yansýmalarýydý. Hayatýn kimselerce bilinmez sýrlarý, tarihin tanýklarýydý... Sýradanlýðýn içindeki baþkalýktý...Ve kemancýnýn hatýrasýydý. Taþlar benim için baþka çocuklara verilecek en güzel armaðandý.

Ya sizin için? Sahi siz hiçbir taþý dinlediniz mi? Hiç, bir taþ gibi dostlarýnýzýn sýrlarýný sonsuza dek saklamayý baþarabildiniz mi? Siz taþlarý sevdiniz mi?