Tarifi imkansýz yalnýzlýklarý,
hep zayýf insanlar mý yaþar!
içinde sonsuz boþluðun
onarýlamaz,müdahale edilemez yaralarý,
gün gelir içinde büyür büyür
ve ensonunda taþar ya!
iþte öyle bir zaman dilimini yaþýyorum.
Herkes kendi dünyasýnda;
Kendi yarattýðý canavarla savaþýyor
ve sanýrým,
bu savaþýn sonunda
yenik düþen hep ben oluyorum ...yazýk!!

Hayat öyle dar bir yer ki
sýðamýyorum!
Kabuðumdan sýyrýlýp,
baþýmý ufuklara kadar uzatmak istiyorum!
ama bir noktaya geldiðimde sýkýþýp,
kolumu kýpýrdatacak gücü kendimde bulamýyorum.
ben bu duygularla kendimle savaþýrken,
kimsenin ruhu duymuyor ve
an geliyor yaþam denilen muammadan
ölürcesine nefret ediyor ve bunalýyorum..

Ýþte asýl yalnýzlýk bu!
dört duvar arasýnda,
çürüyerek yok olup gidecek bir bedenin son demleri
kalabalýk, gürültülü
ama gerçekte
sadece benim rol aldýðým
upuzun bir tiyatro sahnesi...
sorunum duyulmamak ve dinlenilmemek!
reçetemi ise kendim yazýyorum;
bir þekilde gökyüzüne yükselip,
ruhumla birleþmek..
Tek çýkar yolum;
Herþeyimi burada býrakýp gitmektir!
Bu þekilde yaþamaya zorunlu hale gelirsem;
yazýk;
Bu bana her gece binlerce ölüm demektir...!

Kötü Ýçerik Bildir
Gerekçe: Okumuþ olduðunuz metnin ÝzEdebiyat Yayýn Ýlkelerine aykýrý içerik barýndýrdýðýný ya da baþka bir sorun içerdiðini düþünüyorsanýz lütfen bize bildirin. Bildiriminiz anonim tutulacaktýr ve en kýsa zamanda editörlerce incelenecektir.