geceyi ne zaman uzun yaþasam
bir koyak gibidir seni düþündüðüm o an

ama aþktan böyle konuþmak yaramýyor
bir sözün bir yerinde unutup nerede olduðumu
çevirsem baþýmý gözlerin sanki
bana bakýyor
aralý dudaklarýný öpmek için
kendime çekiyorum
diri ve soluk alan içindeki tutku
dilini içine býrakýyor aðzýmýn

beni çaðýrýyor
çiçeklerin sevdiði bir yer
-buraya yanýmýza gel oldu olacak
kalkýp yürüyorum sen oradasýn da
hayýr hayýr elinden tutmuþum
birlikte gidiyoruz dans eder gibi
tenime deðiyor nefesin

daðlý ve tanýdýk olmaktýr
ayaklarýmýza deðen topraðý bilmek
uzandýðýmýzda uyuduðumuz yer
nasýl da
bizi seyrediyor göðümüz yýldýzlarýmýz

içimizdeki ateþ
yangýn çýkartýyor sürekli

hep
öpüþüyoruz

dudak olmaktan çýkýyor dudaklarýmýz