Kurumlar ve kuramlar beni üzüyor, kumrularsa annemi… Necip’le beraber irrasyonel düşlere dalıyorum… Necip 42 no.lu tekel bayii… o kurumları da umursamıyor kumruları da… naylon poşetler konusunda anlaşamıyoruz… cinayeti üstlenmek istemiyor Necip, bilim tarihini suçluyor… o böyle yapınca öfkeyle kalkıp daha geniş bir salona geçiyorum : Dino…

Dino ısrarla dadacılığı takip ediyor… aklı selim bir köpek değil… annem “dada ne?” diye ağlıyor bu kez… kadın yola baksa insanların ayağı altında eziliyor diye ağlayacak… dino’nun anneme tepkisi sağ arka ayağının 9/8’lik ritimleriyle boynunu kaşımak oluyor… o da benim gibi anlamadığı annelere saygı duyuyor olmalı… boşa değil, yaşına başına bakmadan beyazötesi atletler ekmiş saksılara “bu yaza tişörtlerin hazır yavrum” diyor.. necip’ten duymuştum geceleri kalkıp saksıların üstünü örtüyormuş annem… necip çok içiyor…

Annemi, necip’i ve saksıları bırakıp malulen emekli kondüktör recai bey’i ziyaret ediyoruz dino’yla… birgün iki tren öpüşmeye karar verince faturayı sağ bacağının büyük bir kısmıyla ödemiş recai bey…dino’yla iyi anlaşıyorlar… aynı şeylere ve aynı şekilde pireleniyorlar… recai bey’le senden konuşuyoruz sıklıkla… üzerimize birer fincan kahve döktükten sonra dibindeki telveye bakıp bakıp salya sümük ağlıyorum… recai bey bu zayıflığımdan faydalanıp bir kooperatif kurmayı teklif ediyor… pişman olmak için yeterince limanım ve en az 2015 sebebim var (22 Haz. 04 – 16 Ara. 1998 = 2015 gün)… dino da bunun iyi bir sermaye olduğunu düşünüyor…

“adaların ışıkları görünüyor… bir vapur da tam şimdi yaktı ışıklarını… denizde -yakamozdu değil mi?- hah işte onlardan var…”

herkes kendi kirpiğinin önünü süpürse tertemiz ölürdü bu ülke… recai beyi ve dino’yu bırakıp yeni cumhuriyetler kurmaya çıktım… bazı çizgifilm kahramanları da ağzımı burnumu kırmaya çıkmışlar…0 Rh+ renginde bir natürmort olup 5 ağaç ve 2 fidanın altında yattım… kıçı kırık bir kırlangıç hızla süzülüp
tuvalin orta yerine sıçtı…

2015 nedenim olduğunu söylemiştim; bunlardan biri de trapez… havada bu kadar uzun kalacağımı bilsem bırakmazdım kendi salıncağımı… ellerini bulacağım diye attığım taklalar hesaba dahil değil… onlar benden… düşersem şair öleceğim… metamorfoz böyle bir şey mi Sayın Kelebek?

hergün aç karnına seni arıyorum… yan etki : kendimi fransız hissetmek… adın geveleniyor ağzımda bu yüzden… fransızlar için “r” etnik bir turnusol olmalı… öğle arası bunu parkta çimenleri sulayan adama sordum gayet kendinden emin bir fransız gibi baktı… efes pilsen’le aramda geçenleri bilsen bunların hiçbirine şaşırmazdın…

vaktinden önce öpülen organlar namütenahi bir yara bırakıyor… bilincimin, taşrada tertip edilen bir konserde assoliste bıyık buran taraflarını (ki en alt katlarda oturuyorlar), alamanyadan olgunluğum gelecek diye kovdum… şimdi frued adında bir serseri oturuyor…yatıyor desek daha doğru olur… sürekli rüyalar gören bir meczup frued…

bu yıl yağmur gitmek bilmedi o yüzden şaşırmadım aramana… bunu kutlamak için kimi sigaraların filtrelerindeki sarı lekeleri saydım: 60 civarında kararsız kalmışlar… içmeden önce ve içtikten sonra da değişmiyor sayıları…

beni acilen öp sevgilim… sokağa bakan eflatun bir kapının çalınması kadar gerekli bu… asimetrik avlular sabahında başınla omzum arasında kurulan avuntu köprüleri kadar gerekli bu… kenarından sökülmeye başlamış hırkaların yeniden topluma kazındırmak üzere teyellenmesi kadar gerekli… geri dönüşüm kutusunun boşaltılması kadar gerekli… cezayir’de olmadığım için… ve menekşeler neden mor? beni acilen…