BU AKÞAM

aðlar sonbahar bile haline yaprak yaprak
dokunaklý türküler seni söyler bu akþam
gökyüzü zindan gibi idam mahkumu toprak
seni dertlere salar beni neyler bu akþam

asma bahçeleriyle, babil mahzun kalýrken
son akþam yemeðinde hatýrlansýn bu akþam
kederlenen gerçeðin asasý yol alýrken
neronun ateþiyle þehir yansýn bu akþam

kurumuþ kurnalardan çaðýldayan pýnarlar
kapýsý mühürlenmiþ , þehri anlar bu akþam
kederden uzak kalýr kestaneler çýnarlar
bahçesinde yarýþýr erguvanlar bu akþam

tutkularým kelebek kanadýna dönerken
salýncakta uçursan ruhumu sen bu akþam
kefen yerine beni bulutlara sararken
yürek kalyonlarýma aþký gömsen bu akþam

denize var dört nala rahvan atýn sýrtýnda
istiridye aðzýnda inci ara bu akþam
gönül iç zenginliðin yaþarken tufanýnda
nuhun gemisinde sen saçýn tara bu akþam

lotus çiçeði gibi tatlý sözlerle yorsan
balmumu týkamasan kulaðýma bu akþam
çeksen üzüm salkýmý yüreðini koparsan
iksir gibi damlatsan dudaðýma bu akþam

sarhoþ etsen bir tatlý hülyanýn ertesinde
sessiz çýðlýklarýnla ay’san beni bu akþam
burçlarýna baðlasan aþýklar kalesinde
canýnýn yongasýndan saysan beni bu akþam