Bir þiir yaz diye kulaðýma fýsýldandý
Adý UNUTTUM OLSUN..

Yazarým dedim yaparým.
Benim vurguna alýþkýn tenim var
Ben sýrtýndan vurulmaya alýþmýþým dedim
Yalnýzlýðýn kitabýný ben yazdým
Piþmanlýk geçmedi hiçbir kelimesinde dedim

Üç kuruþ bile etmeyen yüreklerde harcanmýþlýðým
Sevda nedir bilmeyen körpelerde yenilgim var dedim
Ben yalnýzlýðýn en çýkmazýnda gülmeyi bildim
Sýrtlanlarýn uluduðu gecemde tilki olmayý bildim dedim

Yürek sever gönül düþer derler yalan güzel gösteren beyindir
Bu beyini kafamý kopartýp atmýþlýðým var dedim
Güldüler gülenlere bir çift sözüm var dedim SUSTULAR
Sen hiç kafaný kopardýn mý dedim DURDULAR

Ben unutmanýn bin bir yolunu öðrendim
Öðret diyene dediklerimi yapabilir misin dedim EVET dedi.

Ýlk baþta unutma dedim neden dedi?
Unutma ki bir daha unutmak zorunda kalmayasýn dedim
Unutma ama dizlerine hakim ol ayakta kal dedim nasýl dedi?
Kininle besle öfkenle büyüt dedim
VE en son olarak kafaný kopar daha yüksek bir yere koy
Ýnsanlara yukardan bak dedim gülümsedi
O da anladý ki ezmek lazým
UNUTMA ZALÝMÝ AF EDEN MAZLUMA ZULUM EDER
ZALÝMDEN ZALÝM OL AMA MAZLUMA DEÐÝL..