Tugay merhaba,
Beklenmedik bir zamanda sana yazmak istedim. Alýþýldýk olarak öksürüktür, nezledir, sonu bir þey yapmama isteðidir; öyle beklenir. Tam da öyle beklenir mi bilmiyorum ya. Ben öyle beklendiðini zannederek büyüdüm. Bu zannetmeler uzun süre beni ya bir þey yapamam, hastayým’lara, hastayým, ama yaparým’lara sürükledi. Oraya buraya çekiþtirik bir durum. Þimdi ne yapcaamý bilmeden, bilmem gerekmeden, hatta aklýmdan günün ilk sigarasýný içmek geçmiþ gitmiþken, bilgisayarda oyun var mýydýlar sökün etmiþken, folder’larým arasýnda sörf yapar iken! Sana yazdýðým mektuplarý gördüm. Birdenbire deðil, oturdum (zaten oturuyordum!) ne yazacaðýmý bilmem gerekmeden.
Bu baþka türlü bir hal yaa..

...

Tugay,
Yazma iþini ciddiye alýr almaz parmaklarýn bir süre takýldý, için kilitlendi. Ciddiye alamaz oldun . Hiçbir þey eylemin kendisinden güçlü olamaz. Deðiþimi yapan eylemin kendisidir. Deðiþim olsun diye deðil. Eylemin baþlangýcý sonunu bildirmez, yönünü belki..
Sevgili Tugay,
Sana sonuna kadar destek olacaðým. Kimse sana benim kadar destek olamaz. Tabii sen istedikçe, sen istemezsen bu dünya dönmez olur, en azýndan akýþýný kaybeder, kendini bilmez olur. Sen içinde yanan ateþin ortasýna oturmaya karar verdin. Ýyi de ettin. Tabii þaþkýnlýk da yaþýyorsun. Olabilir, doðaldýr. Rahat býrak. Kaçan bir þey yok. Eylemin göbeðinde oturuyorsun. Ne yapacaðýný bilemediðinde bile. O an senden , sen o andan kaçmýþ oluyorsun. O an senin olamýyor. Býrak, boþver sana öyle öðretildi diye baþarmak büyük þeyler yapmak zorunda deðilsin. Ýçindeki ateþe bak. Öylece, öylesine, sen sensin, kutsal, güçlü, dingin, sevilesi, kucakla kendini; okþa. Sevgin tüm sevgilerin toplamýndan iyi gelecek sana. Senin varlýðýnýn mutlu ettiði insanlarý düþün. Sen, kendini onlarý mutlu ettiðin kadar mutlu ediyor musun? Ne soru ama! Karþýlaþtýrmalar baþladý. Þu an yorgun hisediyorsun, olacak o kadar. Alýþýk deðilsin ne zamandýr kendini býrakmaya. Piþmanlýk deðilse bile, ne yapýyorum ben’ler ufaktan gelmeye baþladý. Karþý durma. Karþý duruþ enerji ister. Barajlar kurmaya devam mý edeceksin? Yoksa býrakýp yolunda aksýn diye tüm kapaklarý açacak mýsýn?
Dalgalar geliyor. Üstünde kalabilmek, yükü hafifletmeye baðlý. Yükünü býraktýn mý? Yoksa ilk bir-iki hamleden sonra duralayýp kamburuna kambur katmasýna izin mi vereceksin?
Boþver býrak, bunu da býrak. Böyle söylenerek olmuyor pek. Sana söyleyebileceðim, kendine saygý duy, saygý duyulasý olduðunu, hiçbir þey yapmasan da sevilesi olduðunu, varoluþun tüm özelliklerini taþýdýðýný, yalnýzca hazýr olmadýðýn taraflarýný göremediðini söyleyebilirim. Söyle bana kendinle aran nasýl? Bir yerlere, öylesine bir yerlere gidiyor musun kendinle? Tutuyor musun kendini? Onun arkasýndan bu, öbürünün arkasýndan da þu gelsin diye plan, hesap vs yapýyor musun? Haklýsýn korku çok yaygýn. Ya ne yapacaðýmýzý þaþýrýrsak n’aaparýz biz!! Di’mi! Üstelik hedef planlarýmýzý geçekleþtiremeyiz. Aklýn mý karýþýyor? Ýyidir. Hem zaten sen, aklýn karýþmasýn diye uðraþýp dururken daha da karýþtýrmadýn mý aklýný?! Yapabileceðin fazla bir þey yok. Ya yaþamayý seçeceksin, ya yaþamayý.
Hadi bakalým gene keskinlik! Ne iþe yarýyorsa. Doðada hiçbir þey bu kadar keskin deðil. Netleþme dediðin þey hayatý dýþarýda býrakma anlamýna da gelebilir. Bak, yalnýzca bak. Bakýþýn kendisi ol. Ýçin gitsin. Ötesi kendiliðinden geliyor.
Güzel bakýþýn içinde eriyiver, sýralamayý, hesap yapmayý býrak. Önceliklerini unut daðýl git demiyorum sana. Bir bakýþta eriyemedikten sonra sana ne etki edebilir. Seni ne var edebilir. Býrak kendin olasýn. Zaten öylesin. Ama iþte insan çekiþtirmeden duramýyor. Varoluþun en güzel tarafý sürekli bi taraflara çekiþtiirmece ki varolduðunu zannedesin. Gülmek bile gelmiyor içimden. Ordasýn, varsýn bir yerlere gitmek zorunda deðilsin. Ýstersen git, ama zorunda deðilsin. Ýçin gidiyor sen kalýyorsun. Sen kalýyorsun için gidiyor. Ýyi, peki; seni yormuyor mu bu? Garip gelmiyor mu sana! Nedir o kendine koyduðun hedefler, idealler!? Yük gelmiyor mu sana? Geleceðini yaþamak istemiyor musun? Her tarafý belirlenmek istenmiþ bir geleceði nasýl yaþayabilirsin. Bu kadar belirlenmiþ bir geleceðin þimdisi olur mu? Yüklenme kendine-demekle olmuyor, ama “yüklenme kendine”. Sevgililerine býrak, ki baþta kendinsin. Gevþe, hayat sana yeterince hareket sunuyor. Durduðun yerde bile sonsuza dek dansedebilirsin. Sarýlacaklarýna sarýl tam da içinden geldiðinde. 4 taksit mi, yoksa peþin mi ödeyeceksiniz? Yok ya böyle bir þey. O an sarýldýn sarýldýn, yoksa geçti. Hiçbir sarýlma, ötekinin yerini tutamaz, baþka çünkü. Kilimin bütün ilmekleri baþka yerde. Birini öbürünün yerine koy bak. Dokumak, dokunmaktýr. Dokunmaya cesaret ettiðinde, onca zamandýr kapalý duran kapýlarýn yerinde yeller estiðini göreceksin. Kapýlara ne oldu. Onca zamandýr girmeye cesaret edemediðin kapýlara! Nereye gittiler? Onlar korkularýnýn hollogramýydý. Korkularýn kývranmasý, kapýlarý çoðaltýyordu, kapalý kapýlarý. Kapý, açýlýnca yok olur.
Kendini sev, saygý göster. Bil ki sen, sensiz sen olamazsýn. Varlýðýný kutla. Korkularýn olabilir, onlarý da sevmeyi unutma. Onlar sana varoluþuna dönüþte cesaret kapýsýný açacak olanlardýr.
Hoþca ol.
Tugay