ekmek, þarap, sen ve ben
bir de sabahýn dördü
dýþarda kar
odamýz ýlýk
gözlerin ýlýk ýlýk damlarken boþ kadehe
anlattýn bana aðzý sarýmsak kokan bir çocukla yattýðýný
aþký tattýðýný, karým dediðini ve aldattýðýný

kýskandým gogen'i tahitilim
terlemiþ vücudunu silerken
cüzzam mikrobunu ve yaktýðý kulübesini
saçlarýn baðlamýþtý ellerimi muz kokulum
güneþi doðurmuþtu ölü cisim
martý çýðlýklarýyla bir sahil kayalýðýnda
nefesin vücudumu yakýyordu yer yer
sam yelim sahra-i kebirim
kahrettim her þeye o gün
babanýn þarap çanaðýna,
gogen'e,
kadere,
sana,
bana ,
bir de gittiðin arabanýn tekerine

ne diyordum arkadaþ....
diyordum ki ben bu zýkkýmý içmek için içerim
ama içerken düþünmem neden içiyorum diye
daha sonra yaparým hayatýn felsefesini

sýrayla olurum fatih, selim, kanuni
bazen kadýn hamamýnda tellak....
bazen christoph colomb
napolyon'ken düþünürüm elbede geçen günleri
`timur 'ken beyazýt'ý yeniþimi....
bir kere aristo'nun hocasý olmuþtum
ona verdiðim dersle gurur duymuþtum
bazen jan dark'ý kurtarmak için çalýþan bir kahraman
bazen odunu ateþleyen bir cellat olurum

eðer daha da içersem
shaskespare halt etmiþ derim karþýmda
salyalý dudaklarýmdan yayýk sesimi dinlerim de
iþte mozart'ýn aradýðý melodi bu diye gülerim
enayiymiþ be platon...
bir içsinde görsün....ne felsefesi varmýþ bu hayatýn
anlasýn geçmiþi kýnalý dünyanýn kaç bucak olduðunu

ýslak kaldýrýmlarda yürürken acýrým
önde yalpa vuran sarhoþun zavallý haline
ukalalýk iþte derim neme lazým senin
kendine bak; sende bir serserisin bir sarhoþ....
ve yavaþ yavaþ kaybolur acý kahkalarým
þehrin hizbe sokaklarýnda
yavaþ yavaþ kaybolur benliðim...