Bundan yýllar önce iki genç yaþarlarmýþ küçük bir sahil kasabasýnda. Osman ile Ayþe...
Osman uzun boylu siyah saçlý kahverengi gözlü, biraz utangaç biraz sýkýlgan, sözünün eri doðaya ve hayvanlara aþýk bir gençmiþ. Ayþe ise yeþil gözlü siyah saçlý o da çekingen ve sýkýlgan, çok çok güzel yemekler yapan çok marifetli bir genç kýzmýþ. Bu iki gencin hayatlarý hep, birlikte geçmiþ. yný kasabada çok kýsa aralýklarla doðmuþlar. ileleri de çok yakýn dost olduðundan doðduklarý andan itibaren hep birlikte olmuþlar. Küçücükken bebeklik dönemlerinde hastalandýklarýnda, daha ilk kelimeler aðýzlarýndan çýkmaya baþladýðýnda, ilk diþleri çýktýðýnda, ilk adýmlarýný atmaya baþladýklarýnda, zaman zaman dengelerini kaybedip o ilk adýmlarý dizlerinde küçük morluklar oluþturduðunda hep birliktelermiþ. Aileleri de ikisini de kendi çocuklarý gibi sever kendi çocuklarýna gösterdikleri ilgi ve þevkati diðerine de göstermeye gayret ederlermiþ. Birbirlerine o derecede baðlýlarmýþki aþý olmalarý gerektiði zamanlarda bile aþý olmaya birlikte gitmezlerse ortalýðý birbirine katar ve çýðlýk çýðlýða aðlarlarmýþ. Bu yüzden doktora gittiklerinde bile aileleri onlarý beraber götürürmüþ. Biraz büyüyüp çevreyi daha iyi tanýmaya baþladýklarýnda da birbirlerinden ayrýlmamýþlar. Ýkisi de maceracý bir ruha sahip olduklarý için daha küçücük yaþlarýnda kasabanýn yakýnýndaki ormana kaçmýþlar "ormaný keþfetmek" için... O gün aileleri meraktan delirecek gibi olmuþ. Ama yine birlikte dönmüþler eve "ormaný keþfetmelerinin ardýndan"
Ýlk evcil hayvanlarýný da birlikte almýþlar. Yolda bulduklarý minicik bir kedi yavrusunu sahiplenmiþler ve onu birlikte beslemiþler. Ýkisi de hayvanlarý çok seviyorlarmýþ. Sokakta gördükleri aç kedi ve köpekleri birlikte beslemiþler. Bir keresinde yolda bulduklarý bacaðý kýrýk bir köpeði birlikte veterinere götürmüþler... Yazýn sýcaktan bunaldýklarýnda, bazen de kýþýn macera yaþamak istediklerinde birlikte girmiþler denize, bir kýþ günü sahilde bulduklarý kanadý kýrýk martýnýn kanadýný birlikte sarmýþlar, birlikte seyretmiþler gökyüzünü ve yýldýzlarý... Gökyüzündeki yýldýzlara bakýp gelecek için hayaller kurmak onlarýn en büyük zevklerinden biriymiþ. Gelecek için çok hayalleri varmýþ... kendi yüreklerine bile sýðdýramayacak kadar çok hayalleri... Birlikte portakal, mandalin, erik, nar toplamýþlar bahçelerden ve birlikte yemiþler topladýklarýný... Futbol oynamýþlar bazen birlikte... top oynarken komþunun camýný kýrdýklarýnda da birliktelermiþ. Komþu baðýrýp çaðýrdýðýnda da birlikte korkmuþlar komþu amcadan. Birlikte ateþ yakmýþlar sahilde ve birlikte oturup þarký söylemiþler ateþin baþýnda. Sahilde yaktýklarý ateþte sucuk kýzarttýklarýnda da birlikteymiþler. Ýkisi bir saksýda çiçek büyütmüþler. Bahçeye ektikleri güllerin ilk defa çiçek açýþýný da birlikte görmüþler. Her þeylerini anlatmýþlar birbirlerine. Hiç bir þeylerini saklamamýþlar. Onlar çok iyi dostmuþlar. Daha küçücükken ilk defa bisiklete binmeyi birlikte öðrenmiþler. Ýlk defa bisikletten düþüp dizleri kanadýðýnda da berabermiþler. Ýlkokula birlikte baþlamýþlar. Osman ilk kez karnesine zayýf geldiðinde üzülüp aðlarken de sadece Ayþe varmýþ yanýnda. Birlikte öðrenmiþler okuma yazmayý... mahallelerindeki eski kitapçýdan ilk kez bir kitap aldýklarýnda yine birliktelermiþ. Osman da, Ayþe de ilk kez bir insana hediye almýþlar yýlbaþýnda ve o hediye aldýklarý kiþiler de birbirleriymiþ. Birisi hastalandýðýnda onu asla yalnýz býrakmayan ve her þeyiyle ilgilenen de birbirleriymiþ. Ayþe düþüp kolunu kýrdýðýnda da yanýnda Osman varmýþ. Ayþe'nin kolundaki alçýya ismini ilk yazan kiþi de Osman'mýþ... Herþeylerini paylaþmýþlar. Babasý Ayþe'ye þeker aldýðýnda hemen yarýsýný Osman'a getirirmiþ Ayþe. Birlikte yesinler diye... Yeni bir elbise aldýklarýnda, sýnavlardan geçtiklerinde, tuttuklarý takým maç kazandýðýnda hep birlikte sevinirlermiþ. Sevdikleri sanatçýnýn kaseti ilk çýktýðýnda kasetçiye yine birlikte gidip alýrlarmýþ o çok sevdikleri sanatçýnýn kasetini...
Yýllar geçmiþ. Bu geçen yýllarda da acýsýyla tatlýsýyla birçok anýyý birlikte yaþamýþlar yine. Onlar bir bütünün iki parçasý gibiymiþ adeta. Geçen yýllar ikisini de olgunlaþtýrmýþ. Bir çok þeyi yine birlikte öðrenmiþler. Osman'ýn bir bayana, Ayþe'nin ise bir erkeðe karþý yoðun duygular hissetmesi sýrasýnda da birliktelermiþ... Yýllar geçip olgunlaþtýklarýnda aþýk olmuþlar.... "birbirlerine" ...
Küçükken arkadaþlarý ve etraftaki büyükler "siz birbiriniz için yaratýlmýþsýnýz" dediðinde utanýp kýzaran iki genç þimdi gerçekten aþký yaþamaya baþlamýþlar. Ýkisi de farkýndalarmýþ aslýnda birbirlerine aþýk olduklarýnýn. Fakat bunu birbirlerine söylemeye cesaret edemiyorlarmýþ bir türlü. Onca sene acýsýyla tatlýsýyla birçok þeyi paylaþmýþ olmalarýna ve birbirlerinden hiçbirþeyi saklamamalarýna raðmen bu konuda ikisi de takýlýp kalmýþlar... Bir gece yine sahilde uzanmýþ yýldýzlarý seyrederken Ayþe söylemiþ Osman'a "seni seviyorum" diye. Osman da seviyormuþ ama þaþýrmýþ ilk baþta. Bir þey diyememiþ. Sonra Ayþe bir kez daha söylemiþ... "Seni Seviyorum"... ve Osman'ý öpmüþ... Ýlk defa öpüþürken de birlikte olmuþlar böylece... Daha sonraki günler yine eskiden yaptýklarýný yapmýþlar... Yine denize birlikte girmiþler, yine hayvanlarý beslemiþler, yine bahçelerden meyve toplayýp yemiþler, yine çiçek yetiþtirmiþler ve yine þarkýlar söylemiþler. Ama tek bir farkla... Artýk sadece arkadaþ deðil, hem dost hem de birbirini seven iki aþýk olarak yapmýþlar bunlarý...
Sevgileri, paylaþtýkça büyümüþ... Paylaþtýkça, yaþadýkça ve hissettikçe daha bir anlar olmuþlar aþký, sevgiyi... Eskiden hayat, yaþadýklarý küçük kasaba, oranýn insanlarý, hayvanlar, arkadaþlarý ve aileleriyken þimdi hayat sadece ikisiymiþ sanki onlar için... Birbirlerinden ayrýyken bile sadece birbirlerini düþünür olmuþlar. Geceleri rüyalarýnda birbirlerini görüyor, duyduklarý her güzel þarkýda birbirlerini düþünüyorlarmýþ. Geceleri yatmadan önce þiirler yazýyorlarmýþ ve bir sonraki gün bir aðacýn altýna oturup okuyorlarmýþ bir gece önce yazdýklarý þiirleri birbirlerine. Zaman geçmiþ ve artýk evlenmeye karar vermiþler. Aileleri de evlenmelerini çok istiyormuþ zaten. Fakat küçük bir engel çýkmýþ karþýlarýna... Ayþe'nin birkaç haftalýðýna uzaklarda baþka bir ülkeye gitmesi gerekiyormuþ. Ayþe döndükten sonra evlenmeye karar vermiþler.
Ayþe'nin gitmesinden bir gece evvel bir tepeye týrmanmýþlar birlikte. Tepenin yollarý kayalýk ve dikenlerle doluymuþ... Çok zorlanmýþlar ama baþarmýþlar sonunda en tepeye ulaþmayý... Kasabalýlar oraya sevgi tepesi derlermiþ. O tepeye ulaþmak da gerçek bir sevgiye ulaþmak kadar zor olduðu için... Orada bir aðaç varmýþ ve birbirini sevenler o aðacýn altýnda birbirlerine söz verirlermiþ... "ölene kadar seni seveceðim" diye... O gece orada birbirlerine söz vermiþler... Sonra iki taþ parçasý almýþlar sevgi tepesinden... Taþlardan birini Osman almýþ, diðerini Ayþe... Osman'da kalan taþ Ayþe'yi, Ayþe'de kalan taþ ise Osman'ý temsil edecekmiþ. Birbirlerinden ayrýyken o taþla konuþtuklarýnda diðeri ne kadar uzakta olursa olsun duyacakmýþ taþa söylenenleri. Gece sabaha kadar o sevgi tepesindeki aðacýn altýnda oturmuþlar. Üþümemek için de birbirlerine sarýlmýþlar. Sabah günün ilk ýþýðý tepenin ardýnda görünmeye baþlayýnca güneþin sýcaklýðý ile uyanmýþlar. Artýk Ayþe'nin gitmesine saatler varmýþ ve bu yüzden kasabaya inmek için yola koyulmuþlar...
Artýk Ayþe'nin gitme vakti yaklaþmýþ... Ayþe evine gitmiþ eþyalarýný toplamýþ. Eþyalarýný toplarken elbiselerini valize koymak bile gelmiyormuþ içinden.Birkaç haftalýðýna da olsa ayrýlmak istemiyormuþ o kasabadan ve Osman'dan... Ýstemeye istemeye hazýrlamýþ eþyalarýný ve iþte en sonunda ayrýlýk vakti gelmiþ. Yolculuk gemiyle olacakmýþ ve gemi açýklarda görünmüþ... Gemiye kadar kasabanýn küçük iskelesinden küçük bir tekneyle gideceklermiþ. Ayþe'nin annesi, babasý ve kardeþi tekneye binmiþler fakat Ayþe bir türlü ayrýlamýyormuþ Osman'dan. Son kez sarýlmýþ Osman'a ve kulaðýna "seni seviyorum" demiþ. Osman da kulaðýna eðilip "seni hep seveceðim ve bekleyeceðim... dün gece söz verdiðimiz gibi" demiþ... Gözlerinden birkaç damla yaþ dökülmüþ her ikisinin de... Sonra Ayþe de tekneye binmiþ ve açýktaki gemiye doðru hareket etmiþler.. .Osman çaresizce iskelede Ayþe'nin uzaklaþmasýný seyrediyormuþ... Ayþe ise geride sevdiðini býrakmanýn üzüntüsünü yaþýyormuþ. Birkaç dakika içinde tekne gözden kaybolmuþ...
Ayrý olduklarý süre boyunca Osman her gece sahilde ateþ yakýp, Ayþe'yle birlikte söyledikleri þarkýlarý söyleyip o taþa "seni seviyorum" demiþ... Ayþe de o anda o taþla konuþuyormuþ uzaklarda bir yerlerde...
Her ikisi de yýldýzlara bakmýþlar haftalarca ve konuþmuþlar yýldýzlarla... Daha ayrý olduklarý ilk dakikalardan itibaren geçen her an,her saniye onlara yýllar gibi uzun gelmiþ. Ama bu zor zamanlarýnda sürekli tekrar birlikte olacaklarý zamaný düþleyip acýlarýný azaltmýþlar bu þekilde. Anýlarý güç vermiþ bu zor günlerde her ikisine de...
Birkaç hafta bu þekilde geçmiþ. En sonunda haber gelmiþ Osman'a.. "Ayþe bugün öðleden sonra gemiyle dönecekmiþ" diye... Osman sevinçten havalara uçmuþ. "Nihayet sona erecek bu ayrýlýk" diye düþünmüþ... Daha sonra da Ayþe'yi karþýladýðýnda en güzel haliyle karþýsýna çýkmak istemiþ. Hemen gidip en güzel kýyafetlerini giymiþ ve bahçelerinden bir gül koparýp iskeleye Ayþe'yi karþýlamaya gitmiþ... Uzaklarda görünen her tekne Osman'ýn heyecandan kalbinin yerinden çýkacak duruma gelmesine neden oluyormuþ... Ama gelen tekneler hep balýktan dönen balýkçý tekneleriymiþ... "Herhalde bir terslik oldu ama biraz gecikmeli de olsa dönecek bugün" diye düþünmüþ içinden... Birkaç saat daha beklemiþ. Hava kararmaya baþlamýþ... Osman çok merak etmiþ "ne oldu da gelmedi? acaba baþýna kötü birþey mi geldi?" diye... O gece sabaha kadar beklemiþ teknenin gelmesini. Gecenin ayazýnda iliklerine kadar iþleyen soðuða raðmen eve dönmemiþ ve büyük bir heyecan ve merakla beklemeye devam etmiþ. Sabah yeni bir haber gelmiþ "Ayþenin iþlerinde bir terslik çýkmýþ. Bu yüzden gelmesi bir-iki gün ertelenmiþ diye... Bir iki gün çabucak geçmiþ ve Osman yine en güzel kýyafetleriyle ve elinde bir gül ile iskelede beklemeye baþlamýþ. Ama yine gelmemiþ Ayþe... Bir gün, bir gün daha.... haftalar geçmiþ ama Ayþe gelmemiþ... Osman herþeye raðmen her gün "belki de bu gün gelir" diye düþünerek giyinmiþ ve elinde gül ile beklemeye devam etmiþ kasabanýn küçük iskelesinde...
Aradan aylar geçmiþ ama Ayþe yokmuþ... Bu geçen aylar boyunca hiçbir haber de gelmemiþ Ayþe'den... Bu geçen aylarda da bir çok ekonomik sorunlar, açlýk, sefalet yaþanmýþ Osman'ýn kasabasýnda. Bu yüzden kasaba halkýnýn büyük bir bölümü þehire göç etmek zorunda kalmýþ... Ama Osman gitmemiþ hiç bir yere... O her gün iskeleye gidip Ayþe'yi beklemeye devam etmiþ. Yýllar geçmiþ artýk Osman koskoca bir adam olmuþ... Bu geride kalan yýllarda Ayþe, o gittiði ülkede bir erkeðe aþýk olmuþ ve onunla evlenmiþ. Evlendikten sonra da o ülkeye yerleþmiþ. Osman'a ise hiç bir haber yollamamýþ. Osman ise her gün elinde çiçekle beklemeye devam etmiþ iskelede...
Yýllar geçmiþ... Osman, elinde gül ve cebinde taþ ile sürdürüyormuþ hala "sevdiði kýzý beklemeyi"... Aynen Ayþe gitmeden bir gece önce ona "söz verdiði gibi".
Aradan geçen yýllarda kasaba halkýnýn da büyük bir kýsmý deðiþmiþ. Birçok insanýn kasabadan ayrýlmasýnýn ardýndan pekçok yabancý yerleþmiþ kasabaya. Artýk pek kimse tanýmýyormuþ Osman'ý... Her gün iskelede elinde çiçekle bekleyen bu adam da kim? diye soruyorlarmýþ birbirlerine...
Yýllar acýmasýzca geçmeye devam etmiþ... Bu geçen yýllarda Ayþe'ye ne olmuþ bilinmez ama Osman artýk kasabadaki küçük çocuklarýn "Osman Dedesi" olmuþ. Bir çok insan da hala elinde çiçeklerle sahilde beklediði için "deli Osman" demiþler ve dalga geçmiþler onunla.Osman her gün elinde çiçek, cebinde taþ ve gözünde yaþ ile beklemiþ iskelede "bugün mutlaka gelecek" diye...
Bir gece hava çok soðukmuþ... O kadar soðukmuþ ki adeta insanýn nefesi donuyormuþ... Osman dede iskelede bekliyormuþ elinde çiçekle... ve birden bir aðrý girmiþ Osman dedenin kalbine... Orada yýðýlýp kalmýþ... Gece o saatte etrafta da hiç kimseler yokmuþ... Kalp krizi geçiriyormuþ... Ölmeden az önce de "sana söz verdiðim gibi bekledim ve hep seni sevdim, þimdi artýk bu dünyadan ayrýlýyorum. Biliyorum geleceksin ama affet beni, ben seni býrakýp gitmek zorundayým" diye sayýklamýþ... Sabah balýkçýlar bulmuþlar cesedini Osman dedenin.....