Öğretmen, o tatlı,sihirli,tılsımlı sözcük!…Nasıl da telâffuz eder çocuklarımız onu coşku ve heyecanla…Çünkü kalpten gelen,katıksız,saf bir kelimedir o…Derste,teneffüste,dışarıda,gök kubbenin altında her yerde yüreğimizi heyecana gark eder.Hangi birimizin hayatında derin izler bırakan öğretmeni yoktur ki?...Onlar değil midir bugünümüzün aydınlık yolunu çizenler?...
     Her yıl Kasım’ın yirmi dördünde hatırlarız onları.Yılın bir gününe sığacak kadar sıradan olamaz öğretmenler.Yetmez onlara Kasım’ın yirmi dördü.Onları anlatmak ve layıkıyla takdir etmek için bir yıl bile kâfi değil vefayı idrak etmiş gönüllere.Şayet vefa deyince bozadan başka bir şey gelmiyorsa aklınıza o zaman söylenecek her lâf,belliki lâf-ı güzaf!...
     Öğretmenler günü Millet Mektepleri’nin açılış gününe rast getirilmiştir büyük kurtarıcımız Atatürk tarafından. 24 Kasım 1928 tarihinde açılan, Millet Mektepleri'nde, yaşlı,genç,çocuk,kadın,herkese yeni harflerle okuma yazma öğretilmiştir.
Millet Mektepleri'nin açılışı ve Atatürk'ün Başöğretmenliği kabul tarihi olan 24 Kasım günü, 1981 yılından beri Öğretmenler Günü olarak kutlanmaktadır.
     İrfan ordusunun yılmaz neferleridir öğretmenler.Silahları top ve tüfek değil onların.Kalem,defter,kitap,silgi… Ve de insanlığı kurtuluşa götüren müspet bilgi!...Onlar yurduna sevdalanan günümüzün,Mecnunlar’ı,Keremler’i ve Ferhatlar’ıdır.Ülkeyi bir uçtan bir uca kuşatan bilgi ve sevgi erenleridir öğretmenler...Gönül bahçelerinde ayrık otlarına yer yoktur onların.Sevgi çiçekleri derer bu bahçeye girenler.
     Yaşlı dünyamızda savaşlar artık aşikâr yapılmıyor.Top ve tüfek mahzenlerde çürüsün gayri...Kılıç kınında paslanmaya mahkum…Diploması, kültür ve medeniyet savaşlarıdır çağımızı kuşatan.Hem ne olursa olsun gerçek savaş ,cehalete karşı yapılan değil midir?Ne demişti Türk’ün Büyük Ata’sı?
     “Bir millet kültür ordusuna malik olmadıkça, muharebe meydanlarında ne kadar parlak zaferler elde ederse etsin o zaferlerin sürekli neticeler vermesi, ancak kültür ordusunun varlığına bağlıdır. Bu ikinci ordu olmadan, birinci ordunun verimli sonuçları kaybolur.”
     Halaskârımız Atatürk, öğretmenleri en iyi anlayan ve lâyıkıyla taltif eden ender insanlardan biriydi.Zaten ondan sonla gelen idareciler, hamasî, kuru ve düzmece lâflardan öteye gidemediler.Atatürk kültür ordusu olarak nitelendirdiği öğretmenleri, milletleri kurtaran gerçek kahramanlar olarak tavsif ediyordu.Millet olmanın ön şartı olarak görüyordu onları:
     “Milletleri kurtaranlar yalnız ve ancak öğretmenlerdir. Öğretmenden, eğiticiden mahrum bir millet, henüz millet adını almak yeteneğini kazanmamıştır. Ona alelâde bir kütle denir; millet denemez. Bir kütle millet olabilmek için, mutlaka eğiticilere, öğretmenlere muhtaçtır.”
     Büyük halife Hz.Ali, “Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum.” demişti.Ya bizler, ömrümüzü onların baş ucunda emirlerine amade olarak geçirsek haklarını ödeyebilir miyiz?
     Öğretmenler ana kadar şefkatli ve baba kadar otoriterdir.Çünkü eğitimde başarının sırrı sevgi,şefkat ve disiplindir.Onların aşkla tutuşan yüreğinin ateşini hissedenler,gelecekte öğretmen olmak isterler Şâir Nejat Sefercioğlu onların bu arzularına mısralarıyla tercüman oluyor:
“Ben, öğretmen olmak istiyorum,
Ben, şairimin mısralarında dil
Genç kızımın gergefinde nakış nakış gül,
Aşığımın sazında tel
Öpülesi bir el olmak istiyorum.
Ben, öğretmen olmak istiyorum...

Ben Hakk'a yönelen alınlarda nur,
Vatan topraklarını çevreleyen sur,
     Mehmetçiğin göğsünde "iman"
     Gençliğimin damarlarında "asil kan"
     Bu zulme eğilmeyen baş,
     Ben vatan için ağlayan gözlerde yaş,
     Ben, öğretmen olmak istiyorum.”

Eli öpülesi öğretmenlerimizin bu anlamlı gününü kutlarken, onların daima zihinlerde ve gönüllerde yaşatılması gerektiğini hatırlatıyorum..Çevresini aydınlatmak için bir mum misali eriyen ve bütün mesaisini aydınlık geleceği inşa etmeye ayıran ve geleceğimizin teminatı olan neslin hamurunu yoğuran bu ilim meşalelerinin manevî huzurunda saygıyla eğiliyorum.
e-mektup: mnihatmalkoc@hotmail.com