Kim demiþ ki?!
Kaþlarým bir baþka, gözlerim baþkadýr benim!
Ellerim, belki þurdan…
Tenim de þurdan burdan,
…Özüm baþkadýr benim?

Kim demiþ ki? Ben, ben deðilim!
Ben, hiçbir þeymiþim!.. Kim demiþ?
Kim demiþse,
Belki de o olmalý, hiçbir þey…

Ben,
Güneþin doðduðu yerden geldim,
Oðuz neslim bir seldi sanki: Aktý…Aktý…
Oðuz Ata’m geçerken baktý,
Hazar’dan, Horasan’dan… Atlarýmýz dolu-dizgin…

Deli Dumrul’la köprüler geçtim,
Dedem Korkut’la görüp, yol ve yordam öðrendim…
Mevlâna’ydým, Yunus’tum;
Hacý Bayram’dým: Dostça, yüreklice konuþtum.
Müslüman’dým, Türk’tüm ben… Yalnýzca alp-erendim,
Cihana tek baþýna, hak için duran bendim…

Üzerimde, binlerce yýlýn aydýnlýðý var…
Hatýrasý…ve mirasý var dost!..

Ben,
Doðmak için geldim!
Sýradaðlar boyunca yükseldim… Yükseldim…

Kim demiþ ki? Ben, ben deðilim?
Ben, hiçbir þeymiþim!.. Kim demiþ?
Kim demiþse,
Belki de o olmalý, hiçbir þey…

Bu, böyle biline!..