Yine akşam oldu. Şehir karanlığa büründü. Gözlerim yolda, aklım sende bekliyorum dönmeyeceğini bile bile. Dışarıda yağmur yağıyor. Yağmurlu geceler hep hüzünlendirir beni. Seni ilk gördüğüm gece yağmur yağıyordu, beni sevdiğini yağmurlu bir gecede söylemiştin bağıra bağıra ve yine yağmurlu bir gecede bırakıp gitmiştin beni sessizce…
İşte bu yüzden sevmem yağmurlu geceleri aklıma hep eski anılar gelir, gözlerim dolar, boğazıma bir şeyler batar. Yine yağmurlu bir gecede düştün aklıma…
Acaba hiç mi sevmedi ? unuttu mu beni ? diye düşünürken çalan telefonla irkildim. Telefonun ucundaki ses yabancı değildi. Yıllardır kulaklarımda çınlayan ses şimdi telefonun diğer ucundaydı. Sesi titriyordu, heyecan içinde bana bir kızı olduğunu söyledi. Gözlerim dolu dolu dinliyordum, sadece sevindim diye bildim. Sonra yine sesi titreyerek kızının adını YAĞMUR koyduğunu söyledi. Ve bak dışarıda yine yağmur yağıyor, kızımda yağmurlu bir gecede doğdu dedi.
Kendimi artık tutamıyordum. Gözyaşlarım sanki yağmurla yarışıyordu. Düşündüğüm soruların cevabını almıştım. Unutmadığını ve gerçekten sevdiğini artık iyi biliyordum. Terk edip gitmesine rağmen beni sevdiğini anlamıştım. Doğan bizim çoğumuz olmasa da bizden bir şeyler taşıyordu.
Yine yağmur yağıyor, gözlerim yine camda ama bu sefer seni değil yattığım hasta yatağımda ölümü bekliyorum ve seni hala çok seviyorum.
]
