KURTULUŞ

Kurtarılmayı bekliyor düşünüm tutsaklığın pençesinden. O asırlık çınar gibi tutsak evinin avlusundaki. Anlıka takılan çepeçevre dört duvar. Gökyüzünden başka görünen ne var? Oysa olmasaydı da o duvarlar, gidemezdi çınar, bırakıp köklerini ötelere. Ya kurtuluş nerede başlar?

TOHUM

Bir tohum attın mı toprağa çoğalır. Ve tüm çoğalanlar bir tohumda toplanır.Derim öyleyse: Sonsuzca güzel tüm kötülükler, sonsuzca güzel tüm iyilikler... Güzel olmayan eksik katımı niteliklerin anlama. Ama; bilmiyorsam daha –nitelik-, bilmiyorsam daha –anlam-, gerçek ellerim üretemez gerçek günleri.

SEÇİM

Ne büyülü bir karalama “ Evrensel”... Oynak bir gerilemeyle ulaşılabilir olacak başlangıcı -son’un. Sen anlak! Seçim eline verilseydi neyi yaratırdın tin’den önce, ya da neyi ulaştırırdın yokluğa? Hadi! Dediler: tanrını yarattın. Hadi yarat şimdi kendi erdemini Tanrı olmaksızın.

MUŞTU

Muştular duyuyorum yarın adına. Korkuyorum umuttan. Güvenmiyorum çünkü onlara... Umutçulara... Getiren daha bilgedir alandan. Ben getirsem sunu ve bilgeler bilgesine ulaştırsam –sunumu- işte o zaman korkmam umuttan. Sonsuzuna ulaşmam için, sessizliğin en güçlüsü sağır etmeli kulaklarımı. Almak için vermeliyim her zaman, almak için vermeyi amaçlamadan...Umudum veriye kanat çırpmalı, kanadım martıya takılmalı, uçmalı itkisiz yabancıdan.

TANIMSIZ

Bilmem gerekmiyor –tanımsız- ı, düşünmem de gerekmiyor.Ak kanatlarını süzerek gelirse karanlıklarımın kuytularına, eli boş döndürmeden konuk etmem gerek. Bunu öğütler içtepim bana.

BİLGE

Usta yetiştirmedikçe yerine çırağını, katlanmalı unutusuna bilgeliğinin, katlanmalı yalancı avunuya. Seslenmeden anlaşmalı bilgi öğrencisiyle, bilgelik-se- araçtan öte değil. Sonlu bir kayırmaca...

SON

Kor gibi yanmadan su, asla yıkılmaz bu duvarlar.Bekleyişse, baskın bir sorgulama dürtüsünün gölgesi altına sokulmak ister de, zanneder karanlıktır gölge.Sırdır düşünü, anlamla somutlanmak ister.Kurcalar kendisini en sarp üşentisine değin, boş döner eli. Sanrıların seğrekleri sarar her yanını.göz atar, kol atar, yürek atar...O, yine –son- a bön bakar.

SİYAH

Usulca katılır geceye sessizlik. Suç çekingen pembelerde oysa, aldırışsız mavilerde.Oysa ne güçlü siyah... Tüm renkleri barındırır da içinde, birini salıvermez kendi kimliğine.Bir kez tutsak olmaya gör o büyüye, -bütünleşmeye-... Amaç, oldukça, ulaşmaya, siyaha; korkmamalı artık çürüntüden.Artık boyamayın bulutları maviye. Olsaydım bulut, mavi değil, mor görünmek isterdim gözlere. Kara Gözlere...