Kilitlenen kalemimle yazýyorum þu anda. Hayat bazen bir tokat, tokat hafif kalýr öyle bir sille indiriyor ki.. Alt üst oluyor insan..Dünyanýn gözbebeklerinden diye adlandýrýlan boðazýn ortasýnda dahi o deniz,o gökyüzü cehennem gibi görünüyor gözüne.
Bu pýrýl pýrýl nisan akþamüstünde,Beþiktaþ-Kadýköy vapurunun yarý açýk katýnda sigaramý tellendirirken, yaþlý bir amca çýkýyor merdivenlerden. Bej rengi pardösüsü,kareli gömleði ve el örmesi süveteriyle Ýstanbul'da gün gördüðü her halinde belli. Ýlk anda içimi ýsýttý ve hatta eczacý dedeme benzettim amcayý. Uzun zamandýr ihmal ettiðim dedeme. Ýçim de buruldu tabii.. Amca heybetli mi heybetli; uzun boylu, iri yapýlý,bunlara tezat pamuk saçlarý var görünümünü yumuþatan.
Saðlam adýmlarla yürürken,etrafýnda þöyle bir kolaçan etti. Ýlgimi çekmiþti benimde hali. Yanýma doðru yaklaþýnca elinde çocukken oynadýðým frizbilere benzer sarý plastik bir þeyin olduðunu gördüm. Bilincim algýlamak istemedi, frizbiyi ve içinde duran ufak kalemleri;"Kilitlenen Kalemleri"
Tabi ki bu " eski bir Ýstanbul beyefendisi "diye adlandýrýlan kiþilerden olan amca onlardan olamazdý. Maðazalarda on milyona ama onlarda iki milyona satýlan,eþyalarýn satýcýlarýndan olamazdý!
Amca biraz daha ilerledi,ve yarý açýk katýn en sonunda yüzünü bizlere dimdik dönerek konuþmaya baþladý o tok sesi ve net Türkçe’siyle: "Sayýn yolcular,özellikle bayanlarýn tercih ettiði,küçük ama büyüyen,kýrtasiyelerde iki fakat onda bir milyon olan,çeþit çeþit renklere sahip.."kalemlerini anlatmaya baþladý bize.
Ses boðuldu, boðaz karardý, boðazým düðümlendi.. "Taþ" oldum," kaya" oldum.Deniz yarýlsa veya martýlar saldýrsa da "yok" olsam dedim.
Otomatik ve þuursuz hareketlerle çantamdan iki milyon bulup, göz göze gelmekten kaçýnarak uzattým parayý. Biri siyah,biri parlak sarý iki kalem aldým kendime. "çok hoþ bir tesadüftü,tam aradýðým þeydi, çok da ihtiyacým vardý "edasýný takýnmaya çalýþarak ama gayetten baþarýsýz olarak aldým kalemleri..
Nasýl baþladým yazmaya,nasýl indim vapurdan ve iskelenin önündeki bu bankta nasýl yazmaya devam ediyorum bilmiyorum.Kara delik oluþtu zamanda kocca,kocca bir delik oluþtu adeta.
Sanýrým ömür boyu saklayacaðým sarý kilitlenen kalemimle yazýyorum þu anda. Birazdan kalkýp, yürümeye baþlayacaðým ve hiç olmamýþ gibi devam edeceðim her þeye.Þoförle, esnafla konuþacaðým, pazarlýk edeceðim, belki de sudan bir sebepten kavga bile çýkartacaðým.
Ne yapýlmasý gerekli hiç bilmiyorum.Kendimi ufacýk hissediyorum. Ama etrafýmýzda, hepimizin etrafýnda görmezden gelmememiz gereken kilitlenen hayatlar var. Ama çözümün onlardan "kalem almak" olmadýðýný biliyorum.Bir ruh gerekli.. hepimizin ruhu ,enerjisi,inancý gerekli çözüm için.Üç maymun psikolojisini býrakýp,gerçek anlamýyla“ insan ”gibi;düþünerek, konuþarak,hayatla inatlaþarak yaþamaya baþlamak gerekli..