Ne kadar dost ve arkadaşım?

Benim siyasi ve İslami olarak düşünce yapımı biliyorsun...
Beni olduğum gibi gördüğünü ve arkadaş olarak kabul ettiğini düşünmüştüm...
Çünkü; kimseden saklım gizlim olmadı, nasılsam öyleydim ve de öyle de davrandım...
Ben de seni olduğun gibi sevdim ve kabul ettim...


Bu güne kadar düşünce yapım ve yaşantı tarzım hiç sorun olmamıştı...

Birden nelerin değiştiğini anlayabilmiş değilim...

Uzun bir süredir kendi kendine bunu sorguladığını ve bir ikileme düştüğünü düşünüyorum...

*Fikir farklılıkları; sevgilere, ilişkilere, arkadaşlıklara büyük engel mi teşkil ediyor?

*Farklı görüşte ki insanlar birlik te olamazlar mı?

*Böyle durumlar da Sevgi bu kadar mı kifayetsiz kalmak da?

Durup bu güne kadar ki ilişkilerimi, arkadaşlıklarımı, dostluklarımı gözden geçiriyorum;

Her şeyden önce arkadaşlıkların, dostlukların temelini; ilişkiler de önem arzeden bir kaç kavram oluşturduğu muhakkak.
Ben bu kanaatkardayım...

Sevgi, saygı, güven, hoşgörü, anlayış, özveri ve hassasiyet samimiyet ilişkilerde ki temel kavramları teşkil eder...

Bu tür kavramlar yoksa veya eksikse öncelikle kendimizi ve ilişkilerimizi sorgulamalıyız...

Sosyal ve özel yaşantımız daki özel zevk, aktivite ve tercihlerimizi ilişkilerimiz de ön plana çıkararak diğer (menfaat,benlik gibi) kavramların önüne koyarak arkadaşlıklarımızı belirleyici unsur olarak görüyorsak, durup da kendimize ve karşımızdakilere karşı ne kadar samimi ve dürüstüz sorgulamalıyız...

Dost, arkadaş dediğim kişilere ve özellikle kendime karşı olan samimiyetimi ve dürüstlüğümü sorguluyorum...
Ne kadar dost ve arkadaşım?
Dostluğum da ve ya mevcut ilişkilerim de menfaat unsuru var mı?
Yoksa; her yönü ile, olduğu gibi kabul ederek mi dost-um...

Benim için önemli olan yönü nedir?

Kalbinin ve ruhunun güzelliği
Düşünce ve davranışların daki samimiyeti
Yürekten ve gerçekten hissettiği sevgisi
Tüm benliğiyle hissettiği güveni
Farklı fikir yapısına duyduğu saygısı
Yaşam tarzından dolayı gösterdiği hoşgörü ve anlayışı
Gerektiğin de hiç düşünmeden yaptığı özveri

Bunları daha da çoğaltmak mümkün...

Kendi kendime soruyor ve sorguluyorum:

*Bir elin 5 parmağı da birbirinden farklı değil mi?

*Bir ailenin tüm fertleri birbirinden farklı değil mi? Farklı özelliklere sahip değil mi?

*Bir arada yaşayan tüm insanlar birbirinden çok farklı değil mi?

*Aynı fikir, aynı dava sahibi insanlar da dahi farklılıklar yok mu?

*Küçük ve genetik benzerlikler dışın da kardeşler bile çoğu zaman
birbirinden farklı değil mi?

*İlişkilerin maddi ve çıkar boyutunu belirleyen en önemli unsurların başın da menfaat gelmez mi?

*Ve farklı fikir ve yaşam tarzına sahip olduğumuz dostumuza, arkadaşımıza karşı hassas olduğu meseleler de sert çıkışlar yaparak ne derece doğru ve samimi davranmış oluruz?

*Gerçek te böyle bir davranış; arkadaşımızın fikrinden, inancından, yaşam tarzından dolayı kınamak ve saygı duymamak değil mi?

*Ben her şeye rağmen; "Her bakım dan benim gibi düşünmediği, benim gibi yaşamadığı için arkadaşımı olduğu gibi kabul etmiyorum"

Böyle mi düşünmeli ve ilişkilerimi sorgulamalıyım?

*Veya kendimi her şeyden ve herkesten soyutlamalı, tüm ilişkilerimi sonsuza kadar dondurmalı, kendi iç dünyama mı çekilmeliyim?

Fıtratıma uysa ve mümkün olsa böyle yapardım...

05.05.2005