Sen Gittin Ya...

     Yalnızlığımın en koyu zamanındayım sevgili.Kulağımın içinde her dinleyişimde beni hüzünlendiren,her notasıyla tüylerimi diken diken eden o şarkı.Söz yok şarkıda ve söze de gerek yok aslında.Bitiyor,yeniden başlıyor.Sonra yine bitiyor,yine başlıyor.Bir zamanlar seninle olan ilişkim gibi.Bir başlıyorduk herşey güzel gidiyordu,sonra birden bire sebebsiz bitiriyorduk aşkımızı.İyi etmiyorduk.Her seferinde sen gidiyordun ben kendimle baş başa kalıyordum sevmiyordum kendimi.Sonra ansızın çıkıp giriveriyordun hayatıma sevmeye başlıyordum aynadaki halimi.Sabahları erken uyanmaktan bile nefret etmiyordum çünkü her sabahım seninle beraber geçecek koca bir günü getiriyordu bana.Sen gittin ya iyi yapmadın benim geliş ve gidişlerine bir türlü alışamadığım sevgilim.Bak ilk kez bir yazımda sevgilim diyorum sana sevgili duyuyormusun?Sen gittin ya sabahları uyanmak zor geliyor bana.Sevmiyor değilim sabahları,sadece zor geliyor bütün gün seni sensiz düşünmek.

     Sen gittiğinden beri yollar daha uzun bana.Seninle beraber yürüdüğüm yollarım.Seni sensiz yaşamanın bana nasıl bir acı verdiğini biliyormusun?Sen gittin ya hayat çekilmez bir hal aldı.Yazdığım hiç bir yazımı sevmiyorum seni bana anlattıkları için,yazdığım her yazıda seni bulmaktan sıkıldım artık,hayata dair bir şeyler yazmaya çalışıyorum çıkıp giriyorsun hikayelere,sen hikayesiz,ben sensiz yapamıyoruz peki hikayeler kimsiz?gitmeseydin.Keşke gitmeseydin sevgili.

     Bir kibrit yaktım geceye,bembeyaz sayfaları yaktım ateşiyle,küllerinin rengi griydi sayfaların,sokakları kalabalıklaştırdım ateşimle,ateşim sıcak elim yanıyor ve sen
görmüyorsun ellerimin ateşini...görünen tek ateş benim sana yanışım,onuda sen farketmiyorsun bu kadar mı unuttun beni...cehennemdeyim.Oysa senin yanında cenneti yaşadım hep.Birbirimizi deli gibi üzdüğümüz gecelerde bile.Ağladığım,ağladığın ve ağladımız anlarda bile.Senin yokluğunda bile ben belki gelirsin diye cennetteydim hep.Gelmedin yanıyorum.Gelmedin,ölüyorum.Sen gidiyorsun ya ben ölüyorum.

     Sen gittin ya;gündüzler hep karanlık oldu,gecelere inat.
     Sen gittin ya şarkılar hep seni anlattı,içtiğim her yudum içkide geldin bana,çektiğim sigara nefesinin dumanındaydı yüzün bana inat.Yüzünü hatırlayamıyorum sen bana inat.

     Sen gittin ya sevgili,ben kaldım.Ardından öylece bakakaldım.Karanlık sokakta son konuşmamızı yaptığımız gecede kaldım."Artık konuşmak istemiyorum,lütfen git"
dedin ya bana cümlelerinin arkasında kaldım,gitme dedim.Arkanı dönüp gittiğinde ses verdim içimdeki sese gitme dedim sevgili bırakma beni ne olur diye bağırdım.Yalan,bağırmadım haykırdım sen yine de gittin.Ben sende kaldım,ben sokakta,dizlerimin üzerine çöküp kaldım taş yolda.Sen gittin ya sevgili,ben kaldım.

     Soğudu gece.İlk kez benim yanımda üşüdüğün geceyi anımsattı bu inceden ürperten rüzgar.Koynumda ilk o zaman hissetmiştim kokunu mis gibi kokan kokunu.Sen gittin ya sevgili bütün kokular kokusuz şimdi.Anlamını kaybediyor hayat yavaş yavaş,senin gidişine aldırarak.Oysa ne çok isterdim seni bir kez daha görmeyi,olmasanda anlam bulurdu belki hayat...belki,belki,belki,keşke.Sen gittin ya sevgili,her gün biraz daha üşüyorum.Yazın ortasında kazak giymeme gülenlere sevgilim yanımda değil o yüzden üşüyorum ve kazak giyiyorum demekten utanıyorum bütün utanmazlığımla.

     Son gece,ah o son gece.Senin son kez gittiğin o gece.Ardından gözyaşlarıyla baktığım son gece.Dizlerimin üzerinde,yıkılmışlığım benimle dalga geçerken,bizi uzaktan izleyen yaşlı bir amcanın gelip beni kolllarımdan tutup kaldırmaya çalıştığı gece.Karanlığın kente kabus gibi çöktüğü o son gece.Şarkıların sözleriyle gözlerimi tavana çakıp iki damla yaş akıttığım o son gece.Senin gittiğin son gece.Benim kaldığım ilk gece.

     Sen gittin ya sevgili,iyi etmedin.Gün boyu telefonuma gelen cevapsız aramaları sen sanıyorum.Ben seninle kafayı yiyiyorum.Akşam eve gelipte yazıların başına geçince daha iyi anlıyorum yokluğunu.Yokluğun zor,yokluğunun yarattığı zorluğa dayanmak çilelerin en büyüğü.

     Şarkı bitmiyor bir türlü,sen gittin ama sende bitmiyorsun ne yaparsam yapayım.Çekilir misin yolumdan ben artık gidiyorum.

                                             Geç - Saat - 2005