Acý..

Yýllar yýlý acý çekmiþtik, istemediðimiz bir ortamdaydýk ve bize ters düþtüðü halde yanlýþ þeyler yapmýþtýk. Acýna, yaþam mücadelene ortak olup, yüreðimi yüreðine, ömrümü ömrüne katýp seni mutlu edecektim. Ben senden sadece sana verdiðim sevgiyi kabullenip, bu sevgiyi yaþamaný istemiþtim. Yalnýz senin de, beni sevebileceðin kadar sevmeni. Ama bu günler o kadar sert davranýyorsun ki bana, çok acý çekiyorum. Çok sevilmek bu kadar kötü müydü? Gerçekten böylesine aðýr mýydý ki?

”Sevgiye hasretim” dediðin günleri düþünüyorum da...Hayatýma bilmediðim anlamlar getirmiþtin. Gözüm kapalý hayatýmý ortaya koyduðum bir kumar oynamýþtým. Ya seni kazanacaktým, ya da kendimden VAZGEÇECEKTÝM. Hem seni kaybediyorum, hem de kendimden çoktan VAZGEÇTÝM.

Var mýydý böyle kimsesiz darmadaðýn olmak, biçare kalmak, var mýydý? Keþke beni böyle ödüllendireceðine, hiç ödül vermeseydin. Onca yüreði senin yüreðine feda ettiðim halde, yüreðin kocaman sevdamý alabilecek kadar büyük olduðu halde...Ben de sana büyük bir sevgiyi vermekte diretiyordum. Bu kadar direttiðim için beni baðýþla.

Beni kýrgýnlýklarla, çeliþkilerle, cevabý sende olan bir sürü soruyla ve bitmek tükenmek bilmeyen "keþke"lerle býraktýn, bana onca acý verdin ama yüreðim düþmanýn olamýyor. Her gün alabildiðine yanýyor, istesem de istemesem de seni özlüyor, seni istiyor ve bu böyle devam edecek sen istemesen de...Yüreðimi koparýp atmak mümkün olsaydý hiç düþünmeden koparýp atardým. Ama artýk kendime sözüm geçmiyor.


Baþýmý ellerimin arasýna ne ilk ne de son alýþým. Ýlk acým deðil ama en büyük acýmsýn.

Bir limandayým ve senin geminin gelmesini bekleyeceðim. Sensizliði kabullenemiyorum, zoruma gidiyor, canýmý acýtýyor.

Sen yüreðimdeki hasret. Yarým kalmýþlýðým, unutulmazýmsýn..