II.

Bir ülke varmýþ, her mýþ'lý ülke gibi yoklukta yaratýlmýþ. Niye yoklukta? Var olmayana daha bir inanma ihtiyacý hissedip, onu hayatýmýzdaki koca boþluða yerleþtirme meraklýsý olduðumuz için dersem, inanýp inanmamak elinizdedir tabi ki! O ülkenin üç zirveli Kafdaðý varmýþ. Bir de her yerde olduðu gibi siyah - beyaz renkler gibi birbirinden ayrýlan insanlarý ve nedense hep grinin kazandýðý kanunlarý varmýþ.

Bu ülkede yaþayanlar, birbirlerini taklit eden günlerle cilveleþen, boþluk duygusuyla köþe kapmaca oynayan ve sarhoþ olunca kazan çömlek patlatarak kendilerini ebeleyen, gülümseyiþleri hep “Mona Lisa”, yürekleri hep “Romans” olan, içlerindeki boþluðu gece yarýsý kabuslarýyla fark eden, önyargýlarýnýn kafesinde aslancýlýk taslayan, rolleriyle akþamüstü düello yapan, bol bol düþ kuran insanlarmýþ.

Bir gün düþlerinin ayaklarý yere basmýþ,
Kýrk gerçek, harami kesilmiþ geceye!
Üç gün üç gece insanlar kendilerine kalmýþ,
Bin bir Þehrazat döþenmiþ her bir heceye!
Tanýk olmak, sanýk olmaktan daha acýymýþ!
Bu yüzden, gördüklerim, þeytanlarýn baþ tacýymýþ!
Kafdaðý'na çýkmýþým ve üçüncü zirveden izlemiþim ülkede yaþananlarý.
Tanýk olmuþum! Bakalým ben söylemiþim; ama ne söylemiþim?

Üç günün sonunda, içlerinden biri dillenmiþ ve " Þiiiissst! " demiþ bana. " Biliyorum! " demiþ.

"Birbirimize kýskanarak baktýkça, rekabet hýrsýyla kabaran yüreklerimizi noktaya dönüþtürecek yanýtý görüyorum! " demiþ.

"Bu yanýt, bir yarýþmadýr. Herkes, yüreðini alýp gelecek, tartacaðýz yürekleri Anlam Terazisi'nde, bakacaðýz kim daha mutlu? Kime imreneceðimizi, kimin yerinde olmak isteyeceðimizi bulacaðýz en sonunda!" demiþ. O anlatmýþ ben dinlemiþim.

Kýrk eþkýya salýnmýþ ülkeye. Eþkýyalar, halký sürü gibi katýp önlerine, kýrk günde daðýn önündeki büyük meydanda toplamýþlar.

Kimler gelmemiþ ki? Saçlý býyýklý erkekler, baþý oyalý kadýnlar, týrnaðý ojeli hanýmlar, donu yamalý bebekler, kulaðý küpeli gençler, gönülleri türkülü kýzlar, yürekleri sivilceli oðlanlar, kalabalýk yalnýzlar, yalancý oyuncular, kýrýlgan serseriler, gamsýz alkolikler, kalemsiz þairler, hüzünlü öykücüler, bestesiz þarkýcýlar, sevdasýz türkücüler, ölü dilenciler, yorgun seyyar satýcýlar, dilsiz sözcüler, kör rehberler, lanetli eller, bahtý açýk askerler, herkes ama herkes toplanmýþ.

Herkes, sýrasýyla yüreðini koymuþ hassas teraziye.

Peki sonra ne mi olmuþ?

Arkasý Yarýn...