HÝKAYENÝN HÝKAYESÝ

Bir gün Adem, Havva ile elma mevzuu yüzünden küsmüþ, ayrý kulvarda takýlýrken üzgündü. Beni dert ortaðý yapmak istercesine:
-Bir gün, asli cennetlerden Firdevsin has bahçelerinde gezerken, diye devam ediyordu; Bir aðacýn dalýnda duran kýzýl elmaya uzandýðým sýrada duyduðum sesle irkilmiþ, saða baktýðýmda Allahý görmüþtüm.
Bana gülerek;
-     Ey Adem, bakýyorum da, tombul elmalara hiç dayanamýyorsun, ne olacak senin bu halin, biraz sonra cennete veda edebileceðini hiç düþündün mü?
-     Ey Tanrým, beni bundan alýr ötekine taþýr, lakin cennetsiz býrakmazsýn. Sen bilirsin ötesini de.
-     Akýllý bir cevap gerçi bu, amma seni burda tutar mý bilinmez.
-     Nasýl yani?
-     Bence, bir süre sonra buradan gitmek için yakaracak, Tanrým, beni buradan al da, nere atarsan at. Diyeceksin.
-     Deme ya, Niye ki?
-     Çünkü etrafýna saçtýðýn bazý kokular olacak, ki kesafetine dayanamayacak, karnýna sancýlar girip, kývranacaksýn…
-     Ýyi ama, neden bu?
-     Çünkü sana yasak olan Elmayý, kadýn aðzýna baktýðýn için yedin ve o içerde çok durmaz, kýsmen olsun, muhakkak dýþarý çýkar.
-     Sonuç olarak, buradan gitmeðe hazýr deðilsen, hemen hazýrlan…
-     ………………..!
Derken o an geldi ve Adem ile Havva yedikleri haltýn ne olduðunu iyice anlayýnca, duramayýp, yüce yaratana yakardýlar ve Allah yardýmla cevap verdi:
-     Ey Adem, hata ettim diye çok gam yemene artýk lüzum yok. Çünkü elma, seni göndereceðim yerde çok olup, hem yemesi de serbest olacak.
-     Allahým, sen ne büyük, ne yüce ve þefkatlisin, þükürler olsun sana…

Ve böylece baþlamýþtý Adem Babamýzýn yeni dünya hayatý. Hali hazýrda
olan her þey ona yabaniydi. Aradýðý ölçüler ve tadý bulamýyordu. Elmalar dahi yabani ve türlü yapýlarda kimi ekþi, kimi saðýr, kimi mayhoþ ve tatlýydýlar. Aradýðý her þeyi kendisi kurmak zorundaydý. Ve nice Yýllar geçip aradan, her þeyin kurulu bir cennetten farksýz olduðu bir dünyaya ulaþtý insan. Havva’dan ötürü kendine öncene kýzsa da, hep onu severek yaþadý…


Hüsrev Özel