ÝÞTE BÖYLE

Bu dünyada paran kadar yaþar,
yaþadýðýn kadar þaþarsýn hayata
Þaþtýðýn kadar alýþýr, alýþtýðýn kadar seversin yaþamayý
Yaþadýkça kazýk yer, yedikçe zevklenirsin,
Zevklendikçe isteyip, kazýk yemeye alýþýrsýn
Böyle böyle çýkarsýn yoldan, hayata isyanýn baþlar
Ne bok yemeye geldim diye düþünürsün dünyaya
Eðer inancýn varsa havale edersin yetkiliye
Baktýn ondan da hayýr yok, o da kendi dalgasýnda
Türlü yola düþersin o vakit,
kendin bile tiksinirsin kendinden
Sonra birde bakmýþsýn ki, el olmuþ sevdiklerin, kimse tutmuyor elinden,
Göt gibi kalmýþsýn ortada...
Ýþte hayat böyle bir þey
Ama yok, ben ille de doðmak istiyorum diyorsan
o sana kalmýþ,
Benim diyeceklerim bu kadar çocuk...