Kýþlar baharý, bahar yazý kovalayacak;
Ve mevsimler yýllarý getirecek ard arda;
Taþýnacak anýlarýn aðýr güftesinde;
Hayat geçip gidecek farkýnda olmasanda...

Solacak albümündeki o eski resimler;
Her þeyin eskiyecek, her þey donuk kalacak;
Aðaracak saçýnýn telleri birer birer;
Beni andýðýnda için acýyla dolacak...

“Kocam, Sevgilim” dediðin o erkekte beni,
Kollarýnda sýcaklýðýmý arayacaksýn...
Ýliklerinde hissedip benim yokluðumu,
Dönerim umuduyla ufku tarayacaksýn...

Bu þehrin kaldýrýmlarýnda ayak izime,
Sokaklarda gölgeme takýlýp kalacaksýn;
Gündüz serabýn, gece kabusun olacaðým,
Sen beni hiçbir zaman unutamayacaksýn...

Hayalinde yaþayacak bütün hatýralar,
Servetin olacak bana ait neyin varsa...
Sinecek mazimiz bu þehrin her köþesine,
Beni arayacaksýn mahþer günü de olsa...

Unuttum deme yalan, unutamazsýn beni,
Dudaklarýnda gezinen bir gizli ben varým!
Unuttum dediðin hatýralar koynunda;
Unutulmayan ben sende bir ömür yaþarým...