muhtemelen yýllardan eski ve o zaman için yeni, bize göre eski bir istanbulda, hazerfen diye bir adam vardý
hazerfen uçmayý hep düslüyordu, fakat düþmekten korkuyordu belki,
muhtemelen o gün kafasý çok iyiydi , bir afyon aleminden dönerken yine aklýna uçmak düþtü. evine vardý biriktirdiði kanatlarý alýp yanýna , istanbulun en yüksek yerinin galata kulesi olduðunu düþünüp, oraya yürümeye baþladý sallanarak, zaten afyonun da etkisiyle zor bela yürüdüðü yol bir sanki uzak ülkenin yutulmaz patikasýna döndü, uzak ülkeleri ve insanlarýný hep duyardý ve onlarý tanýdýðýný hissederdi.
sonunda kuleye vardý kapýyý açtý ve ilk basamaðý çýktý, ikinci basamakta hayal alemi baskýn gelip belleðine, orada sýzýp kaldý ve bir düþ gördü, tabii ki düþünde uçuyordu galatadan-eminönüne,
rüyasýnda herkes onu konuþtu bir adam kuþ gibi kanatlanýp kimilerine göre cehennem tellallýðý yapýyordu , kimilerine göre cennettin ilmini yayýyordu, zaten herkes ayný düþünmezdi hiç , uzak ülkelerde bil. o artýk bundan sonra daha da ýrak yerlere, kendi derisine derilerinin hiç benzemediði insanlarýn diyarlarýna uçarak gitme planlarý yapýyordu,
ve biz hazerfenin rüyasýnýn içinde yaþadýk ,
yaþýyoruz hala , bize göre yýllarca yüzyýllarca sürdü ve sürecek bu rüya,( hazerfen açýsýndan bilmiyoruz tabii.)
muhtemelen o uyandýðýnda herþey bitecek, kýyamet kopacak insanalar için , bir rüyanýn kurbanlarý ...
týpký tanrýnýn avucumuza bir parça hayat kýrýntýsý býrakmasý gibi, hazerfen tanrýlar , düþlerinde rüyalarýnda tanrýlaþan insanlar, rüyalarýna insanlar koyan tanrýlar ...
dünya tanrýnýn bir rüyasý deðil mi zaten,