Umutla baþlar her þey,önceki yenilgilerini unutan yürek,yine baþlar sahibi olduðu bedeni kandýrmaya....Beyninin ona oynadýðý oyundan habersiz olan beden yaþadýðý duygusal berraklýða ,tesadüflerin meydana getirdiði olaylar silsilesini katarak duruma bir ruhaniyet kazandýrmakla meþguldür.Mutlu mudur ,evet evet mutludur ya da öyle olmasý gerekmiyor mudur.Bu sefer þansý ona geçmiþte yaþattýðý kayýp anlar için ,özür mahiyetinde bir hediye veriyordur.O bunu çoktan hakediyordur zaten,sadece doðru kiþi ile karþýlaþma süresi,günle gecenin birbiriyleriyle defalarca flört etmesine yenik düþmüþtür.Gülen bir çift göz,çevresine yaydýðý enerjisiyle,’’yaþamak ne kadar da muhteþem bir olgu’’ diyerek,göz kýrpmaktadýr...

Sýra, kendi aþk hayatýna anlamlar katmaya gelmiþtir,malzeme oldukça fazladýr,eðer onu gördüðü yere o gün gitmeseydi,ya da kullandýðý kelimeler þöyle olmasaydý,efendim zaten þu zamanlarda da ayný okulda bulunmuþlardý,aaa ayný tarihlerde sende mi orada tatildeydin,beyin yine almýþtýr taþlarýný eline,vezirine güvenir,ancak aceleye gerek yok,tek cümlelik repliði olan piyonlar, ilk adýmda daha mantýklýdýr,onlar rahat rahat pütükare tahtada, ‘’sanki boþluktayým,her þey biranda oluyor,yapýlan her hamle benim dýþýmda geliþiyor’’ ,diye söylenip bir yandan da,figüranlýktan baþrol oyunculuðuna yükselen bir jön havasýnda,kendi hikayesini yaþayarak ilerlerken,’’son’’ usulca geliþini kutlamaya hazýrlanmaktadýr.

-Kadere inanmazdým,senden önce,sanki bütün yollar sana çýkýyor,çok farklýsýn,hayatýma renk kattýn,beni sana çeken kuvvetli bir þey var,seni görünce yeniden doðuyorum sanki...

‘’Sanýrým sana aþýk oluyorum,ya da sihirli cümlelerine kim bilir,inanýyorum, biz birbirimiz için yaratýlmýþýz,hayatýmýn her anýný ayaklarýnýn önüne sermeye çoktan hazýrým.’’

‘’Düþünüyorum da ,seninle yeni tanýþmýþ gibi deðilim,yýllardýr en mahremimde varmýþsýn gibi,ilk defa böyle hissediyorum kendimi,sen varken yanýmda güvendeyim,tamým o an,seni seninleyken özlemeye baþladým bile...’’

Herkes rolüne fazlaca aþikardýr oysa,yinede ilkmiþ gibi oynanmaktadýr oyun...

Derken,derinliðini ve baðlýlýðýný yitiren,yenik ruhlar,aþkýn aðýrlýðýna dayanamaz,bir kiþiyi nedensiz sevmek fikrini unutmuþ olan monoton gözler,yeni gözlere merhaba demek için,yarý yolda býrakýr süslü kelimelerini,ona uzanan eli tutar,tutmaz deðil,baþka ellere de teslim eder mangal yürekli hali-edasýyla...

Bu aþamada baþlar derin düþünen bireylerin, özleriyle çeliþtikleri andaki ,apansýz yakalanýlan savaþ....Önce hissizlik kaplar bedenini,ruhun aðrýmaz,ilk bir hafta þok etkisiyle uyuþan yürek,narkozun etkisiyle,ýlýk esen bir rüzgara teslim eder kendisini.Düzelecektir her þey,olur böyle engebeli yollar,birlikte yürünecekti nasýl olsa,bunu onlar deðil ‘’kader’’ istemiþti,birbirlerinin hayatlarýna sýyrýlmalarý ,ilahi adaletin buyruðu deðil miydi.

Zaman geçer,vücuda verilen narkoz etkisini yavaþ yavaþ yitirmeye baþladýðýnda,derin bir sýzý duyulur,’’evet göðsümde bir yerde,bir yanma hissediyorum,birisi boðazýma sarýlýp,ciðerlerine doldurduðun havayý,bir çýrpýda ver,býrak diyaframýný kullanmayý’’ diye söylenmektedir sanki...
Neden aramadý,gidemez böyle,bitemez her þey,yok yok geri gelecek....

Beyin yeni oyununa baþlamýþtýr bile,’’üzülme geri gelecek’’...
‘’Evet geri gelecek,dayan biraz,üzme kendini’’...Þu an her þey normal,benim kendime ait bir yaþantým var,dýþarý çýkmalýyým,arkadaþlarýmý aramalýyým,ama önce fön çektireyim,yok yok saçlarýmý boyatayým önce...’’ Ýçinden bir ses konuþmaya çalýþýr onunla,’’dost acý söyler dostum,geri dönmeyecek,yýpratma kendini,kendine sarýl hemen,beni duy olur mu,benimle konuþ,seni benden iyi, kimse tanýyamaz, el ele verdikten sonra atlatýrýz...’’

Seni duymuyorum,seni duymuyorum ,seni duymuyorum,sus tamam mý sus...

Gece olur,karanlýðýnda haykýrýr ona,yalnýzsýn,gitti,kabullen bunu,seni istemedi,sende sýradandýn onun için,terketti seni...Yine ayný sýzýyý hisseder göðüs bölgesinde,bu sefer daha yakýcýr,boðulacak gibi olur,bugün üst üste birkaç kez böyle vurmuþtur bu acý yüreðine..Aðlamaya baþlar,her göz yaþýnda ,biraz daha gerçeklik boyutundadýr yaþananlar,bunu farkettikçe daha sesli aðlar...

‘’Bilen biri varsa söylesin,ben bunu hakedecek ne yaptým...Onu kaybetmek istemiyorum,tamam biliyorum daha önce de hayatýmda yoktu ve ben yaþýyordum,ama þimdi onun farkýndayým,hayatýmdan böyle çýkýp gitmesini istemiyorum.’’Ýçindeki ses onunla konuþmaya çalýþtýkça,karþýndaki, eriyen buzlarýný tekrar soðutmaya çalýþan bedenin, özünden kaçýþýný hayretler içinde izlemektedir.’’Beni dinle aradýðýn þey huzursa þayet o sende,onu uzaklarda ya da baþka bireylerde arama,çünkü var olmayan bir þeyi asla bulamazsýn,’’

Seni duymuyorum,seni duymuyorum ,seni duymuyorum,sus tamam mý sus...

Zaman her zamanki gibi görev bilincinde iþini yapmaktadýr,devam etmektedir algý düzeyindeki,kimine göre uzun ,kimine göre kýsa olan, çalýþma saatleri boyunca....Gün geçtikçe,o yakýcý hisle daha sýk birlikte olmaya baþlamýþtýr piyon,daha sýk aðlama nöbetlerine gebedir,yavaþ yavaþ ‘’kin’’ belirir zihninde,o suçludur ona göre ve elbet bir gün çok piþman olacaktýr,iþte o an ona söylenecek öyle çok þey olacaktýr ki....

Acý beslenecek kan býrakmamýþtýr damarda,yavaþ yavaþ aorttan pompalanan,yolu akciðere giden derelerden geçmeye baþlamýþtýr,piyonda nefret duygusunu ,daha sýk yaþadýðý yanma hissine karþý tampon olarak kullanmaktadýr...’’Ben sana dememiþ miydim,her þey düzelecek diye,o kin duygusuna yataklýk yapma yeter,sana dost deðil o,giderken çok þey çalar senden,farkýna bile varamazsýn.Giden sen deðilsin,gönderme kendini de törpülenmemiþ kendini bilmezlerin dünyasýna,inan çok özelsin,tek eksiðin geç öðreniyorsun ...’’

Seni duymuyorum,seni duymuyorum ,seni duymuyorum,sus tamam mý sus...

Piyon unuttuðu yaþam çemberine ýsýnmaya baþlamýþtýr,objektif bakabilmektedir gözleri,ruhu acýsýyla,kayýp verdiði inançlarýyla,sanrý misali yaþamaya baþlamýþtýr,kendisiye yeni tanýþýyor gibidir,hayatýnda bir çok deðiþiklik yapmaya baþlamýþtýr bile,’’bak sen gitsen bile yaþýyorum yine,nasýlsa duyacaksýn,bir þekilde,çok piþman olacaksýn çok,bana bir geri dön,sözlerimle yaralayacaðým seni,affetmiyorum seni,cezaný çekeceksin.’’

-Hala dinlemiyorsun beni,ruhunu kinle ve nefretle boyama,yüreðine býraktýklarý isleri temizle,gri tonda deðildi burasý,yaþam alaný býrak bana,ne desem boþ,beni duymuyorsun bile,sana dememiþ miydim,bunlar bizi bizden uzaklaþtýrýr diye,ortada bir suçta yok suçluda,kendine sahip çýkman dileðiyle,ben gidiyorum,bir daha istesen de duyamayacaksýn sesimi...Her þey senin istediðin gibi,artýk susuyorum...

‘’Biri bir þey mi söyledi,tam duyamadým,neyse o gereksiz sestir belki de....’’

Bugün onu gördüm,nasýl heyecanlandým anlatamam,ama öyle çok yara almadým,ne dersin öfke,piþman olacak mý,o günü sabýrsýzlýkla bekliyorum,çok þaþýracak deðiþen yeni yüzümle karþýlaþtýðýnda,öyle deðil mi...

Anlar anlarý kovalar...Hayatýma bir yön daha vermeliyim,ya daha önce nasýl yaþýyormuþum ben,neyse iþime sarýlayým en iyisi,daha çok çalýþmalýyým,ancak bu þekilde unutuyorum her þeyi,zamanýn nasýl geçtiðini anlamýyorum bile,yorgun zihnimi de uyuyarak dinlendiriyorum,geceyi de duymuyorum böylelikle,yaþýyorum yani en nihayetinde...

Gidin artýk ya kin ve nefret,o aylar öncesinden hazýrlýk yaptýðým,önceleri onurlu ama þimdi anlamsýz gelen arenayý istemiyorum,tetiklemeyin beni artýk,bakýn ne hale getirdiniz beni,hayatým sadece deli gibi,düþünmeden sadece bir iþe odaklanarak geçiyor...

Yorgunum,bir beklentim yok hayattan,daha iyi bir iþ,daha iyi bir yaþam,bol para...Mutsuzum ama,bir gün bunlar gerçek olsa da mutsuz olacaðým galiba,yeni hedefler belirlemeliyim.

Geçen gün bir kitabýmýn arasýnda,zaman aþýmýna uðramýþ,bir kaðýt üzerinde,karaladýðým bir not iliþti gözüme,’’kendimde her seyahatimde,derin bir huzur kaplar yüreðimi,en üst noktadayým o an,bu kadar yüksekteyim fakat hiç korkmuyorum,heybetim karþýsýnda dilim tutuluyor,ruhumu çok seviyorum,yaratýlmýþ en güzel eserlerden biriyim,seviyorum evet seviyorum,baþta kendimi sonrasýnda ise varlýðýyla yaþantýma anlam katan her bireyi ve nesneyi,ermiþ bir olgunluk var sende,o zaman bu kadar yakýnsan madem bana,sana bir isimle hitap etmeliyim,gizli þifremiz olsun bu,buldum senin adýn bundan sonra ‘’BEHÇET’’ olsun,Behçet bana yaþattýðýn bir tüy hafifliði için sonsuz kere teþekkür ederim,hep benimle kal olur mu.’’

‘’Olamaz böyle þey,ben Behçet’i unutmuþum bir yerlerde,ve henüz farkettim yokluðunun,dayanýlmaz anlamsýzlýðýný...Behçet neredesin,sana ihtiyacým var,dinginliðini çok özledim...’’


‘’konuþ benimle,yoksa sende mi terkettin beni,seni özledim anlýyor musun ve hala beni duyabildiðini hissedebiliyorum.’’

Çoðu kez bedenimden sýyrýlýr,uzaktan bakarým kendime,bugün yine o oyunu oynuyordum,öyle donuk ve öyle anlamsýz bakmaytaydým ki,tiksindim kendimden,eskiden gördüðüm hiçbir aura yok þimdi,bedenimin çevresinde,evet Behçet’i yitik anlara gömmüþüm bile anlaþýlan,bundan dolayý týpký diðerleri gibi ayný tonda rengim...

Her sabah daha güzel sanki,yine gecelerde kaybolmaya baþladým bile,hayallerim buluþtu tekrar benimle,yine umut dolu yüzlerce idealim belirdi..Nefes alýyorum evet,hem de tüm hücrelerimle,ama huzurum yok,Behçetsiz anlamýný ifade edemiyor hiçbir þey.

Piyon bunlarý düþünürken zaman aþýmýna uðrar davasý,artýk ne kin vardýr yüreðinde,ne nefret ne de Behçet...Ona Behçet’i kaybettiren ayrýlýk acýsý da çoktan ,yaralarýný sarmýþ ve sýradanlýk boyutuna gelmiþtir,piyon yolda ayrýlýðýyla karþýlaþýr,hiçbir tepki vermez,oysa bir zamanlar neler biriktirilmiþti bu ana dair,ne büyük sözler söylenmiþti,destesini karýþtýrdý,zamanýnda kýlýçlarýn üçlüsünü vereceðim ona derken, iki kart bulur ellerinin arasýnda,deðneklerin onlusunu ona uzatýr,’’Sana ilerlediðin yolda baþarýlar dilerim,bu mola anýný iyi deðerlendir,hoþça kal’’,oyun biranda deðiþir,piyon beynini þaþýrmýþtýr...

Diðer kartý kendisi için saklar,çevirir ve karta bakar,sürpriz olmuþtur bu kart,çünkü zorla gelmiþtir avuçlarýna,’’Ermiþ’’ kartýdýr bu.....Garip bir heyecan yayýlýr bedenine,tusunami gibi sarsar onu,evet Behçet geri gelmiþtir,onu býrakýp gitmekten vazgeçmiþtir...

Piyon’’hoþ geldin,yuvana...Seni çok özlemiþtim’’
Behçet’’Herkesin kullanýlmamýþ son bir þansý vardýr dostlarý için,sadece onu kullanmana yardýmcý oldum,beni bulacaðýna emindim,bende yuvamý özlemiþtim...’’

Piyon ve mat....


26/08/2005
MERÝÇ ARSENÝK