Karma Þehir'de yaþam , tüm yönleriyle insanýn sýnýrlarýný zorluyor , onu hergün yeni bir yaþama savaþýna sokuyordu . Hayat dediðinde zaten bir yaþam mücadelesi deðil miydi ?

Tabiki bu savaþý kazananlarýn yanýnda kaybedenler de gözden kaçýrýlmayacak kadar belirgindi . Her yeni günde , onlarca insan çok büyük umutlarla geliyor fakat kýsa bir süre içinde hayalleri yerini gerçek yaþama býrakýyor ve bu gerçeðinde kendileri için ''fazla gerçek'' olmasý nedeniyle þehrin içinde birer birer yok olup gidiyorlardý .

Bu þehirde hayat ; maddi , manevi her türlü zordu . Fakat tüm bu zorluklarýna , iniþ ve çýkýþlarýna , sürpriz ve düþ kýrýklýklarýna raðmen Juneau , Karma Þehri kendisiyle bütünlemiþti . Onu âdeta kendinden bir parçaymýþ gibi her gittiði yere taþýyordu . Þehir de bir parçasý olarak ona bazý sorumluluklar yüklüyor ve kimi zamanlarda baþýna büyük dertler açýyor , þiddetli mide aðrýlarý yaratýyordu .

Juneau tüm bu karmaþýk durumlar içinde dengesini korumaya çalýþýyordu . Elbette kimi anlarda kendini küçük bir kýz çocuðu gibi koca þehirde kaybolmuþ , yapayalnýz kalmýþ buluyor , kimi anlarda da kalabalýk bir ailede yaþayan mutlu bir kýz çocuðu gibi etrafýna gülücükler saçýyor ve kendini bu büyük ailenin bir ferdi olarak bütünlüyordu .

Ýþte Juneau'nun bu sabah kalktýðýnda yaptýðý ilk þey küçük çerçeveli , odasýný yarý yarýya aydýnlatabilen penceresinden Karma Þehrin puslu sokaklarýna bakmak oldu . Gökyüzü , insanýn ruhunu daraltan renkleriyle sisli ve bulutluydu bugün . Biraz da kýþ mevsiminde olmanýn etkisiyle güneþ , o parýltýlý altýn rengi ýþýðýný Karma Þehre yansýtmýyordu .

Juneau yataktan kalkarken böyle bir havada evde kalmanýn canýný oldukça sýkacaðýný düþünüyordu . Banyoya gitti , aynanýn yansýttýðý görüntüsüne þöyle bir baktý ve güldü . Kendi kendine :

-Bugün yine harikasýn güzelim...

diyerek her sabahki gibi bu sabahta yine kendisiyle dalga geçmeyi unutmamýþtý . Daha sonra odasýna döndü , hýzla üzerine bir þeyler giydi ve çantasýný kaptýðý gibi kendini o küçük ve sýkýcý dairesinden dýþarý attý .

Karma Þehrin sokaklarý bu sabahýn erken saatlerinde bile oldukça kalabalýktý ve insanlarý sürekli bir koþuþturma içindeydiler . Bir taraftan iþyerlerini hýzla açmaya çalýþan ve yeni bir güne hazýrlanan dükkan sahipleri , diðer tarafta okullarýna gitmek üzere yollara dökülmüþ büyüklü-küçüklü birçok öðrenci...Juneau ise bu soðuk sabah gününde boynuna atkýsýný geliþigüzel bir biçimde baðlamýþ , omzuna çantasýný atmýþ , ellerini kabanýnýn ceplerine sokmuþ oldukça aðýr adýmlarla ilerleyerek bir yandan etrafýndaki kalabalýðý izliyor , bir yandan da kendine kahvaltý edebileceði sýcak bir yer bakýnýyordu .

Nihayet sabahtan akþama kadar yorulmadan sürekli insan getirip götüren eski kýrmýzý tramvayýn geçtiði caddenin daracýk ara sokaklarýnda çok fazla göze çarpmayan küçük fakat ona göre oldukça þirin görünen bir kafe dikkatini çekmiþti . Kafasýný kaldýrdý , camekânda Kafe'S yazýsýný okudu ve içeri girdi . Girdiðinde ilgisini çeken ilk þey buranýn týpký isminde olduðu gibi bir kafes kadar ufak oluþuydu . Ama bir o kadar da temiz , nezih ve çalýþanlarý gibi sevimli görünüyordu . Soldan üçüncü masaya doðru yöneldi , kabanýný , atkýsýný çýkarýp yanýndaki sandalyenin üzerine býraktý , kendisine de oturmasý için bir sandalye çekti . Menüde bir süre göz gezdirdi sonunda patatesli omlet ve bir fincan kahve sipariþ etmeye karar verdi .

Juneau , kahvaltýsýnýn gelmesini beklerken kafenin içini süzmeye devam etti . Ýçeride çalýþanlar hariç kendisiyle birlikte beþ kiþi vardý , bunun bir sebebi de saatin henüz sabahýn dokuzu civarlarý olmasýydý . Oturduðu masa haricinde diðer masada iki kýz , iki erkekten oluþan bir grup hararetli bir biçimde konuþmaktaydýlar . Sanki bir þeyleri tartýþýyorlardý . Tam onlarý izlemeye daldýðý sýrada sipariþ ettikleri geldi ve gözlerini omlete doðru çevirerek 'Ne kadar da leziz görünüyor . ' diye düþündü , hemen yemeye baþladý . Kahvaltýsýný bitirdikten sonra çantasýndan cüzdanýný çýkarýp kasaya doðru yöneldi ve hesabý ödedi . Daha sonra tekrardan kabanýný giydi , atkýsýný boynuna sardý ve dýþarý çýkarken bakýþlarýný bir anda sol taraftaki masada oturan çocuða çevirdi . Çocuk da Juneau'nun kendisine baktýðýný farketmiþ olmalý ki yüzünü ona döndürdü . Birkaç saniye öylece durduktan sonra Juneau birden kendine gelerek hýzla önüne döndü ve kafeden dýþarý fýrladý .

Kendini tekrardan Karma Þehrin dar ve kalabalýk sokaklarýna atarken aklýnda saniyeler önce yaþadýðý bu tuhaf olay vardý . Neden hiç tanýmadýðý bir çocuða bu þekilde dikkatli baktýðýný kendisi de bir türlü anlayamamýþtý .

Gün boyunca sokaklarda kaybolmuþçasýna gezinip duran Juneau , saat akþam dokuz civarlarý evine geri döndü . Ýçeri girer girmez þofbeni yakýp banyoya daldý . Sýcacýk bir duþun ardýndan biraz daha kendine gelmiþti . Birden karnýnýn oldukça acýktýðýný farketti fakat evde yiyecek tek bir dilim ekmek bile olmadýðýndan telefonla bir pizza menü sipariþi verdi . Salonun ortasýndaki o koca sehpanýn üzerinden bir parça kaðýt ve bir kalem alýp bir þeyler karalamaya baþladý ve çizdikçe bugün gördüðü o çocuðun silueti oluþuyordu . O kadar rahat ve çabuk çiziyordu ki âdeta çocuk karþýsýnda hiç kýpýrdamadan ona bakýyordu . O sýrada kapýnýn çalmasýyla oturduðu yerden irkilerek ayaða kalktý . Gelenin pizzacý olduðunu tahmin ediyordu , kapýyý açtý . Evet , tahmininde yanýlmamýþtý , pizzacý çocuk sipariþlerini getirmiþti .

Tekrardan salona geçip pizzasýný yemeye koyulmuþ ve bugün oldukça yorucu bir gün geçirdiðini anlamýþtý . Ne de olsa koca bir gün boyunca Karma Þehrin bütün ara sokaklarýndan geçmiþti neredeyse...

Yemeðini bitirdikten sonra yatak odasýna geçti ve yataðýna uzandý . Saat gece yarýsýný gösterdiði vakitlerde yattýðý sýrada aklý hâlâ bugün gözlerinin takýlýp kaldýðý o bir çift yeþil gözde ve ona deðiþik duygular hissettiren tuhaf bakýþta kalmýþtý...