“Faroe’ye gitmek istiyorum” dedi Emre.
     “Bende Honolulu Adalarý’na gitmek istiyorum” dedim. “Orada marihuana içip yerli kýzlarla seviþmek istiyorum”.
     “Uzak”
     “Uzak” dedim, “dertlerden,kaygýlardan uzak”

     Biralarýmýzdan birer yudum aldýk.Öylece oturuyorduk orada,parkta.Geceyarýsýný geçeli epey olmuþtu.Biraz uzaðýmýzda bir grup genç vardý.Sanýrým onlarda bira içiyor ve “Eminem”den bahsediyorlardý.Yada bunun gibi þeylerden.Güzel bir yer kapmýþtýk parkta.Tam havuzun yanýnda.Gecenin dinginliðini bozan tek þeydi havuzdan akan suyun sesi.Bazende uzaktaki özentilerin þýmarýk abartý kahkahalarý bozuyordu sessizliði ama bu çokta rahatsýz edici deðildi.

“Yabancý bir ülkede olsaydým” dedi Emre “çok daha farklý davranýrdým,çok farklý bir Emre olurdu o zaman”
“Bence yine ayný davranýrdýn” dedim. “Yine ayný Emre, bok her yerde boktur”

     Rahat hareket edemediðinden yakýnýyordu.Her hareketinde toplumun ona vereceði notlarý hesap ediyor,ailesini mahcup etmeme kaygýsý onun içinden geldiði gibi davranma eðilimini dizginliyordu.Anlýyordum onu.Ayný hatalarý bende yapmýþtým,herkes gibi.
Hala da yapýyordum.

     “Þimdi ki aklým olsa kaybetmezdim Selda’yý” dedi Emre. “Zamanýnda yaptýðým hatalarýn acýsýný çekiyorum þimdi”
     “Bu konuda piþmanlýk duyan tek kiþi deðilsin”

     Herkes piþmanlýklar duymuþtur hayatýnda.Ama zamaný geri getirmek mümkün deðil. Emre acý çekiyordu.Geçmiþte hatalar yapan herkes gibi.Üzülmüyordum O’nun için. Yapýlan hatalarýn insaný piþirdiðini farkedeli yýllar olmuþtu.Biralar ýsýnmýþtý.Keyfim kaçtý.Uzaklardaki özentiler hala konuþup gülüyorlardý.Rahatsýz olduðumu farkettim.Kallavi bir küfür salladým sonsuz geceye.Emre piþmanlýklarýný cebine koyup þarký söylemeye baþladý kýsýk sesle.Ýkinci biramý açtým ve ona eþlik etmeye baþladým.Uzun sürmedi.Bir dakika sonra kendi sesimden rahatsýz olup sustum.Ýki dakika sonrada Emre’nin sesinden rahatsýz olup O’nu susturdum.Hiç þansýmýz yoktu.Ýkimizde kesinlikle ses sanatçýsý olamazdýk.Biramý yudumlamaya devam ettim.

     Etraf tenhalaþmýþtý iyice.Yolun kenarýndan tek tük geçiyordu insanlar.Bazen bir sarhoþ,bazen iþten dönen yorgun bir aile reisi,bazen iþe çýkan bir fahiþe.Dairelerin ýþýklarý birer birer sönmüþtü.Iþýklarý açýk olan dairelerdekiler ise muhtemelen seviþmelerini bitirip duþlarýný aldýktan sonra kapatacaklardý ýþýklarýný.Ve þehir ýssýz bir karanlýða bürünecekti.
Biralar bitti.Atrium çarþýsýndaki nöbetçi tekel bayii’nden yenilerini tedarik etmek fazla zamanýmýzý almadý.Eski yerimize döndük. “Eminem”ciler oradaydý hala.Tam yerlerimize yerleþmiþ ilk biralarýmýzýn taze soðukluðunu tadýyorduk ki bir el telsizinin parazitiyle irkildik.
Jandarma kimlik kontrolü yapýyordu. “Eminem”cileri kontrol ediyorlardý.Sýra bize de gelecekti.Kimlikler yanýmýzda deðildi.

     “Batu,ne yapýcaz,çaktýrmadan kalkýp yürüyelim”
     “Emin ol anlamazlar,otur þüphe çekme”

     Gecenin bir vakti askerlerle koþuþturma yaþayacak enerjim yoktu.Kimliksiz çýkmak aptallýktý.Geceyi nezarette geçirmek vardý.Biralar ziyan olacaktý.Hemen kafama diktim þiþeyi. Ýçeri gireceksem arkamda içi dolu þiþe býrakmamalýydým.Abandým biraya.Emre paniklerdeydi.Askerler “Eminem”cilerle iþlerini bitirmiþ bize yaklaþýyorlardý.Temkinli.Göz ucuyla baktým.Biri tüfeðini hafifçe bize doðrultmuþtu ve eli tetikteydi.Ani bir hareket demek bir þarjör dolusu mermi demekti.Birayý yavaþ hareketlerle diktim kafama.

     “Ýyi akþamlar,afiyet olsun,kimlik kontrolü yapýcaz” dedi rütbeli olan.
     “Ýyi akþamlar” dedik, “kimlikler evde”
     
     Bu semtin insaný olduðumuzu ve çalýþtýðýmýz yeri söyledik.Adreslerimizi verdik.Ýkna oldular.Kimliksiz çýkmamamýzý öðütlediler.Bira ikram ettik almadýlar.Almadýklarý için üzülmedim.Uzaklaþýrlarken yeni bira almaya karar verdik.Bu tatsýz karþýlaþmayý anca soðuk bir bira unutturabilirdi bize.Tekel açýktý.Dedim ya nöbetçi diye.Þaka yapmýyorum.

     Bu sefer parkýn baþka bir köþesine oturduk. “Eminem”ciler gitmiþlerdi.Aman ne büyük huzur.Artýk park ve sonsuz dinginlik bizimdi.Keyfini çýkardýk.Kaç saat geçti bilmiyorum.Biraz bira önce duyduðum sesleri duymaya baþladým yine.Kulaðýma uzaklardan yine telsiz parazitleri gelmeye baþladý.Gece bitmeliydi.Þansýný fazla zorlamanýn anlamý yoktur.Hele sadece bir sen olarak çýkmýþsan dýþarý gecenin ortasýnda.Bendim,bizdik.Kimliðimiz yoktu ve o gece bizler o parkta,kimliklerimizi belki de benliklerimizi kaybetmiþtik.Devriyeyi ikna edebilecek takadi kendimizde bulamýyorduk artýk.Telsiz ve onu tutan el bize doðru yaklaþýyordu.Hýzlý adýmlarla uzaklaþtýk oradan ve sarhoþ adýmlarla parký ardýmýzda býraktýk.