Güldüklerindin sen..

Saçlarýndaki

O küflü yumaklardan.

Yaðmur damlalarýnýn ýslatamadýðý

Kara büyülü kalplerden.

Kir tutmadýðýný sanýrdýn týrnaklarýnýn

Ve uçuþmadýðýný saçlarýnýn..

Böylesine bir umarsýzlýktý mumyalayan ellerini.

Tatlý dillerinden geriye,

Issýz ve soðuk maðaralar koklanýyordu.

Iþýðýn deðildi gözlerindeki,

Fýrtýnalarý çaðýrmazdý senin sesin.

Dönüp de çaresizliðimle,

Ýçimdeki kuytularýmý çaðýrdým.

Daðýttým,

Karýþtýrdým

Ve kalbimin mumlu köþesinden

Bir býçak çýkardým sana.

Belki biraz kan,

Bu kabusu bozardý..