Yalnýzým yine.yapayalnýz...hava yaz…sýcak,insanlar denizde…ben yaþlý bir beden gibi terkedilmiþ bir evde.hava kýþ…soðuk,onlar evlerinde,hep birlikte soba baþýnda,ben hiç uðranmayan sokaklarda.hava sonbahar…ayaz…ben ne içerde ne dýþarýda…ben hayata,hayatýn en ortasýnda ama yalnýz…bir yaprak gibi savruluyorum…ordan oraya…hava ilkbahar…en sevdiðim mevsim…ne sýcak ne soðuk…ama ben yine ne içerdeyim ne dýþarda…hayatýn tam ortasýnda….

Bir terk ediliþ var yüreðimde bir korku.garip bir heyecan var yüreðimde…adýný koyamadýðým bir olgu.ilk defa anne olan bir insan gibi midemde kelebekler uçuþuyor…sevgilisiyle buluþan bir kýz gibi ellerim donuyor…bir terk ediliþ var yüreðimde…bir göç ediþ baþka bir kalbe…

Bir çocuk var içimde…oyunlar oynayan fýrsat buldukça…kendine oyunlar yaratan.zeki ama yalnýz bir çocuk var içimde..oyuncaklarý uðruna aðlayan,hergün içi yanan,ölümü erken öðrenmiþ yapayalnýz bir çocuk var içimde…

Bir sen varsýn yüreðimde…tek aþk dediðim…uðruna ölürüm dediðim tek sen varsýn içimde…bir korkusun yüreðimde…beni terk etme…içimdeki çocuk býrak seninle öðrensin oyunlar oynamayý…sen kal bana…ölümden baþka…bir tek sen ol yüreðimde BENÝ HÝÇ BIRAKMA…

EZGÝ KARAGÖZ***