BENÝ EL YORDAMIYLA SEV


Ýllüzyon olsun.


Bir yýðýn yaþamýþlýðým var.Biraz doydum derken çokça doyumsuzluklarým oldu, bir an sevindim dedim çokça hüzünlerim oldu.

Ve kadýn baþýný öne eðdi , anlatmaya baþladý.

Hesapsýz günlerimde kitapsýz kalmadým okudum ama ikisini hep karýþtýrdým ! Týpký beni hesapsýz kitapsýz yargýlayan insanlar gibi.
Kabuðum beynimdi bir açýp bir kapadým.Açtýkça hýrpalayanlar oldu kapattým.
Kollarým dallarýmdý verdikçe budayanlar çok oldu! Geri aldým.
Sözlerim ikramiyelerdendi kazananlar da çok oldu. Söylemeyi býraktým.
Gözlerim güneþi doðururdu batýþýný gören olmadý kendime batýrdým.
Ellerim öyle uzanýrdý ki her ikisinde de melekler dans ederdi onlarý öldürdüm.
Baþýmda ki tacým anlayýþýmdý her gelen bir taþýný aldý çýkartýp attým.
Ýsmim ýþýk demekti o kadar devasa aydýnlattým ki sonunda karanlýkta kaldým !
Yüreðim çiçek açan menekþeler gibiydi susuz býrakýldý , kuruttum.
Ama
Bir ben var ki içimde!
Bir yeniden doðuþunu bekleyen BEN!

Beni el yordamýyla sev !