BENİ EL YORDAMIYLA SEV


İllüzyon olsun.


Bir yığın yaşamışlığım var.Biraz doydum derken çokça doyumsuzluklarım oldu, bir an sevindim dedim çokça hüzünlerim oldu.

Ve kadın başını öne eğdi , anlatmaya başladı.

Hesapsız günlerimde kitapsız kalmadım okudum ama ikisini hep karıştırdım ! Tıpkı beni hesapsız kitapsız yargılayan insanlar gibi.
Kabuğum beynimdi bir açıp bir kapadım.Açtıkça hırpalayanlar oldu kapattım.
Kollarım dallarımdı verdikçe budayanlar çok oldu! Geri aldım.
Sözlerim ikramiyelerdendi kazananlar da çok oldu. Söylemeyi bıraktım.
Gözlerim güneşi doğururdu batışını gören olmadı kendime batırdım.
Ellerim öyle uzanırdı ki her ikisinde de melekler dans ederdi onları öldürdüm.
Başımda ki tacım anlayışımdı her gelen bir taşını aldı çıkartıp attım.
İsmim ışık demekti o kadar devasa aydınlattım ki sonunda karanlıkta kaldım !
Yüreğim çiçek açan menekşeler gibiydi susuz bırakıldı , kuruttum.
Ama
Bir ben var ki içimde!
Bir yeniden doğuşunu bekleyen BEN!

Beni el yordamıyla sev !