Zorunlu bakýþlardan birindeyim. Terk etmek bu olsa gerek, ýrgatlýðý düþümde…
Sor! Hangi mevsime denk getirip de yazmýþým bu yazýyý?
Yaz mý?
Yaz denizde, kumsalda, kýrda ve bayýrdadýr. Yaz, aðacýn yataðýnda, kelebeðin en týrtýl durduðu daldadýr. Kozasýnda saklýdýr.
Yaz, zengin sofrasýnýn, ele avuca en yakýn saflarýnda, bir adamýn büyük ve salyalý aðzýnda.
Yine de unutmayacaðým onu…
Aklýmdasýn…
Seni açýk mavi ve yer yer beyaz bulutlu bir hayalde, ama hiç parçalý olmayan bir düþte sevdim.
Bir belde otobüsü arkasýna býraktým gözlerimi. Maviydi rengi ve kutu gibi bir þeydi. 19.30’du saat ve ana haberler çoktan baþlamýþtý.
Islak bir tutkuydu bu ve ben hiç kurutamadým bu tutkuyu. Hep kanadý bir yerinden yaramýn.
Yaramýn adý hayat; kanayan tutku neydi, bir türlü çözemedim.

Çocuk ellerini çamurlu suya soktu. Küçük elleri bir saða bir sola bir sola kirli suda gidip geliyordu. Çocuðun arkasýnda Karahisar kalesi, en heybetli duruþuyla bakýyordu gözlerime. Ezildi çocuk. Çocuk gitgide küçülüyor. Karahisar devleþiyordu. Aðzý yüzü çamurdu, elleri kirliydi çocuðum. Koca tarih, altýnda eziliyor, kale surlarýndan Rum ateþi dökülüyordu gözlerime sonra ben ölüyordum. Kratoryumlarda yakýlýyordu bedenim. Kimbilir, belki de bu yakýlýþ ne ilkti ne de son olacaktý. Her "an"ýn bir "Rum ateþi" bir de Karahisar'ý olacaktý. Çocuk hep kirli suda...
Gitmeliyim, akþam güneþi tortusunu býrakmadan enseme. Gecenin nefesi üflemeden; sessiz sedasýz bir de parasýz...
Gitmeliyim bir acý türkü daha yakmalýyým Temmuz'a...
Uykunun kucaðýna yatmalý ve sonra da unutmayalým bu mevsimi.. Hangi mevsime denk getirip de yazmýþým bu yazýyý? Yaz mý?
Yaz ölülerin mevsimidir. Yaðmur yemez bedenleri, tipi vurmaz, soðuk deðildir toprak, kýþ kadar. Bayramlarý vardýr, dualarý eksik edilmez.
Yaz rüyamda gördüðüm peri... Hep aradým hiç bulamadým. Zaman zaman uðradý ve görünüp kaçtý. O bir kokuydu; Açlýðýn son duraðýnda beni doyuracak cennet yemeðinin kokusu... Tam hissettiðimde çekti kaþýðýný aðzýmdan ve ben hep kaç kaldým. Yaz "18'lik tutkunun" analiz bekçisi. Çiçeðimdi koklayacaðýmý sandýðým ve yanýna vardýðýmda yanýldýðým. Yaz bir seraptý ömür boyu gördüðüm ve yanýlsadýðýmý hiç anlayamadýðým derin bir büyü...
Gözlerimin önündeki dünya perdesinde tek oyuncu oldu güneþ ve açýk mavi gök!

Yaðmursuzdu, tertemizdi, sakin ve kuþ çýðlýklarý vardý. Ninni gibi bir þeydi iþte beni kandýran...
Seni açýk mavi ve yer yer beyaz bulutlu bir hayalde, ama bir parçalý hiç parçalý olmayan bir düþte sevdim. Bir belde otobüsünün arkasýna býraktým gözlerimi. Maviydi rengi ve kutu gibi bir þeydi 19.30'du saat ve ana haberler çoktan baþlamýþtý.
Islak bir tutkuydu bu ve ben hiç kurutamadým bu tutkuyu. Hep kanadý bir yerinden yaramýn. Yaramýn adý haya; kanayan tutku neydi, bir türlü çözemedim!
Senden sonra hep yalandý, senden sonrasý ihanet vardý. Senden sonra sadakatsizlik hakimdi ve senden sonrasý utanmaz bir duyarsýzlýktý. Buruktu içim, halsizdi bedenim sordum gelmeyecektim!
Senden sonra derin bir hezeyandý. Seni gördüðüm körfezde sular çoktan çekilivermiþti.
Kuraktý mevsim ve yazdý! Ar ve namus geldiðim yerde kalmýþtý...
Düþlerimden topladým tüm silahlarýmý ve bir gece yarýsý vurdum beni.
Ýþte gidiyorum çeþmi siyahým!
Bu sazýn kopmayan son teliyle çalýyorum türkümüzü! Kentin sýnýrlarýný kanatýyor, pýr pýr atan yüreðim ayrýlýðýn ilk sancýsýyla!
Ýlk adýmý attým. Kapý önünden bakýyorum yýldýzlara! Belki bir rüzgar, belki bir aralýk görünür de, o çok sevdiðim terennüm çarpar diye göðsüme, belki gelirsin diye...
Bu türküyü unutma! Duyarsan çýðlýðýmý feryadý ahýmla, gelmeni bekleyen tek bir yürek ve bir akþam dolmuþuna sefer cümlelerimle, seni beklemek hep seni beklemek!
Ýþte gidiyorum çeþmi siyahým!
Yeni de unutmayacaðým onu...
Aklýmdasýn...
Seni açýk mavi ve yer yer beyaz bulutlu bir hayalde, ama hiç parçalý olmayan bir düþte sevdim. Bir belde otobüsü arkasýna býraktým gözlerimi, Maviydi rengi ve kutu gibi bir þeydi. 19.30'du saat ve ana haberler çoktan baþlamýþtý.
Ne o otobüsün gelmesini istedim, ne de senin binip gitmeni, hep o yerde, sana saltanat sunduðum o anda olsaydým keþke!
Geriye kalan kapalý bir kapý ve ben; ama sen yoksun...