Bir yolculuk,
maviler karanlýðý aralýyor.
Þehirler arasý bir otobüs,yol üstü.
Alfabetik sýrayla oturmuþ,
yol müdavimleri.
Kimi sabahý bekler, kimi duraðý,
kimi bilmem nereyi.
Meraklý kafalar koridora düþmüþ.
yeminli müfettiþmiþ kimileri

Yolcular, her biri muhasip.
Kimi kaç saat oldu?
kimi daha ne kadar var?
Bir telaþlý bekleyiþ
þoför beyin sýrtýna yüklenmiþ.

Sabaha doðru ,
güneþ deðiyor camlara.
Küskün kafalarýn hepsi
sarmaþ dolaþ ,bir koðuþ sabahý.
Þoför ,geceden ve kahveden yorgun,
kravatý samimi, gözleri gururlu
nöbette.

Çapaklý gözler ve utandýran salyalar,
yorgun gecenin diyeti.
Yolcular acele ve aðýr
kaçýþýyorlar otobüsten.
Kimi sandviç ,kimi çiþ
Kriptolu anonslar, kovalýyor otobüsleri.
Gençlerin yüzünde tebessüm oluyor,
otobüsünü karýþtýranlar .

Sýrayla dolduruyoruz koltuklarý.
Hepimiz hazýrýz!
Bir yoklama söz konusu.
Utangaç fýsýltýlar arasýndan
müdahil bir yolcu:
“kasketli amca , gelmemiþ!”

Tuvalet,lokanta, lokumcu,çay bahçesi…
Garsonlar, araba yýkayanlar ,
iþtirakçi mola huzursuzlarý…
yok, yok , yok!
kasketli amca yok!
bir muavin mescitten kaçýyor,
korkmuþ..
Acýlý bir tanýklýk dudaklarýnda.
“kasketli amca mescitte yatýyor ,
ölmüþ galiba!”

Organize olamayan bir kul yýðýný,
talihsiz birkaç diyalog,
kasketli amcanýn hatýrýna
ölümsüzler, otobüslere dolduruyor.
Mecburi diyaloglar,
mecburen acýklý.


Yolumuz uzun
ve yeterince ölümlümüz var,
ölümü beklemeyen.
sessiz olun lütfen.