Yürüyordum,duvar duvar geceye inat gözlerimi arýyordum kýrlangýç ölüsü çýðlýklarýnda kaldýrýmlarýn,saðanak halinde çizerek þehrin kuþbakýþý yalnýzlýðýný,asfalt kumullar biriktiriyordum maviden çalýnma bir göðe düþlerden bozma anlamlar yükleyerek...Ayýrdýndaydým sabah olmayacaðýnýn,sabaha varamayacaðým derinlikteydi gece,akasya tazeliði ve titrek þehir sahteliðiyle kaldýðým yeri arýyordum bir kitapta,sayfalarý kendinden karanlýk...Sokak köpekleri vardý gözlerinde binlerce yýldýz ve insanlar neon lambalarýna tutsak,ayaðýma takýlan gölgelerde buldum yalnýzlýðýn çýkmazýný...Dar sokaklara saptým sonra,saat geceyi çoktan aþmýþtý,sabahý kayýp,gündüzü yitikti karanlýðýn,yürüdüm...Ekme'karasý yetimliðin bölündüðü örümcek baðlamýþ köprüaltý çýðlýklarýna rastladým sonra,nüfussuz kimliklere büründüm,son kullanma tarihi dolmuþ bütün duygularýmla birlikte üzerimden geçti miladý çalýnmýþ çocuklarýn kiralýk düþleri...Aðýr geliyordum artýk kendime,yürüyen ben deðildim,derinlerden bir uðultu geliyordu,daðbaþý yalnýzlýklarýnýn kuytulara çekilmiþ çobanyýldýzý sessizliðiydi kulaklarýmdaki...Katili olmalýydým gecenin,ellerimde suçüstü kanamalarýn parmak izleriyle saðaltýlmamýþ bir yaranýn býçaðý,ama baþaramadým...Kapsülü çýkarýlmýþ tamlamalarýn yalýnayak buluþmalarý iþgal ettiði terkedilmiþ bir duraða yaklaþtým sonra,karþýlaþtýðým kendi yansýmamdý,'yak'dedi 'bütün gemileri yak...!'Yakmayacaðým iþte.'Bu þehir býçak,bu þehirdeki yokuþlar yokoluþlarýmýza çýkýyor artýk.Bizim çölümüz bir çift tabanca edinmeyi gerektiriyor,sen söylemiþtin,eninde sonunda sökülecek bu þehrin þafaklarý;biliyorsun...'

Bekledim,gergefine iþleyene kadar karanlýðý,yapraklarý dalýnda ölü,yaka paça bir bahar sancýsýndaydý belki gece.Güneþ damlalarý düþtüðünden beri saçlarýna,bir boy atýmý daha büyüyordu mevsimin geceye donuk rüzgarlarla dargýnlýðý...Dirseklerine kadar sývayýp masallýðýný,dibinde yatan bir kayanýn yosun tutmaz sabrýyla gülümsedi deniz,ve mevsimin kendine yakamoz baþkaldýrýsýna uzaktan bakýp,kuytusuna çekildi yine...Bekledim,aðaç diplerinde kanayan hecelerin mürekkep tutmaz uðultusunu dinledim...Aðlarken yaðmurun gözlerine düþürdüðü hüzne kanadý kopuk bir kelebek,paslý ayazlara vurdum kendimi...


Artýk (k)öleyim sokak lambasýnýn ýssýz morluðunda...Gölgemi görüyorum yine,günýþýðýna can katan bir su serpintisinin yankýsýnda bana hiç benzemeyen ama herþeye raðmen içimde büyüttüðüm gölgemi...'Sana kýzgýnlýðým aslýnda kendime küskünlüðümün çarpýk yansýmasý,izdüþümü renksizliðin...Karýþtýrýyorum geceyi tutkularýma,avcuma samanyolu bulaþýyor...'Sana kýrgýnlýðým aslýnda kendime yalaným...'Çirkin sesler giyince üþümek kime has söylesene,ben donmuþ kentlerden geldim bu kavruk yangýn yerlerine...'


Bir an belki korktum,geri dönüþün yorgunluðundan,zehirli harflerin kurþun geçirmez karanlýðýndan,rafine bunalýmlarýn paylaþýlmaz ýssýzlýðýndan,nefret kokan seslerin arka bahçesine gizlenmiþ ayýþýðýnýn öfkesinden, ve s'öze indirgenmiþ ismin 'yalan' halinin vurgunundan korktum...

Yürüdüm yine de,kentin uçurum renkli çatýlarýna sýrt çevirmiþ ölü bir serçe yavrusuydu artýk yüreðim,ve "sen" 'gördüðün gibi bundan öte hiçbir uzaklýk yok,bu þehrin yýldýzlarý kum saatlerine gömülmüþ anla artýk,bizimse elimizde yalnýzca yeraltýnda yeþerttiðimiz baharýn soluk rengi var,bu þehre çið düþüyor (y)hüzünde piþmiþ yaðmurun kýzýl damlalarý anla...


Gecenin boþluðunda gölgem bambaþka kimliklere bürünüp,yüzüne maskeler takýyor yine,gitgide eriyen buz parçasýnýn üzerinde okyanusa gidiyor bana en yakýn ve en uzak kuzeylerden bakarak,
yönünü yitirmemeye yeminli...Ellerinde cam kesikleri,ecel sancýlarý ve kýraç iklimlere gizlenmiþ bir kalbin yüzölçümüne sýðdýrýlmaya çalýþýlan güz kýrýklarý...


Bu kent tüketiyor beni,soðuk,karanlýk kulaklarýmda uðulduyor.Kimsesizliklerin avuntusu,sessizliðin geçmiþi neye nasýl inanmalý,kime neden inanmalý içimi karmaþa bürüyor.Kendimi (g)izliyorum paramparça göðün isyanýndan,yerçekimi deðil,gökitimi bu...!


'Gitme,çok uzaktýr' demiþler,dinlememiþim.Yorgunum,geç kalmýþým,ýssýz bir karaltýyým alacakaranlýðýn içinde,dizlerimdeki dermansýzlýða anlam veremeden hiçbir yere varamayacakmýþým korkusuyla...Kabus yeþili kavak aðaçlarýnýn yanýndan ve kapkara kupkuru zamanýn içinden geçiyorum...Kalýnlaþtýrýlmýþ bir hayatýn tineri gibi,ruhlardan uzak bir dinin ayininde...


'Ýþte gidiyorum,düþlerimden sökebilirsin günýþýðýný artýk anne...!'Hangi göðe sýðar artýk buluttan özlemlerin geride kalanlara düþürdüðü yaðmur damlalarýnýn sancýsý...?'Baðýþla anne,ölümden geleni yaptým...'


Tükendi sokaklar,ýslak bir veda mektubunun gölgesine sýðýnan bu kent düþtü gözlerimden ve dondu yýldýzlar...Deniz minarelerini yaðmalýyor yine hayatýn sedef kabuklarý ve buzul çaðýndayým artýk...

Kalbime y'oklar batýyor,ay sokaðý'nda býçaklanmýþým bir buluð vakti...Ateþle mýhlanmýþým korkunç yazgýnýn rahmine,her yaným pýhtý küllerle tanýmlý...

...Ve söylesene katilim;neyimiz kaldý paylaþacak k'andan baþka...?