ÝSÝMSÝZ KÜÇÜK KIZ
Yaðmur sadece çiseliyordu oysa
Küçük kýzýn ayaklarý niye sýrýlsýklam
Elleri, gözlerine sarýlmýþ
Buðulu bakýþlarýný saklýyor gibi
Büyümekte boyunu gerilere býrakmýþ
Belli ki hayatýn tam ortasýna doðmuþlardan o da...
Sesi hep titrek olanlardan...
Köþelerde dönülüp bakýlmayanlardan.
En fazla öksüz bir ruhu vardýr;
Küçük parmaklarýnda annesinden kalma kocaman yüzüðü bir de...
Onun makamsýz ezgisi çalýnýr köprü altlarýnda
kulaklar týkalýdýr çýðlýklarýna
Ýki damla kanýnda dolaþýr yaþamý;
Yani acýlarý...
Kurtuluþu, nefesi kesildiði gündedir.
Kim bilir; zindanlarý, sokaklara tercih ediyordur
Ama suçlu bile sayýlamaz;
Çünkü kayýtlarda öyle bir isim yoktur...