Önce yavaþ yavaþ, biraz utangaç baþladý. Her kelimede biraz daha güçlendi. Bir ilahi gibiydi, bu þarkýyý ilk duyuþum deðildi. Birbirinin ayný geçen bir kaç gecedir duyuyordum. Duyduðum ses o kadar güzel ve o kadar yumuþaktý ki kendimi aradýðým þefkati bulmuþ gibi hissediyordum. Bu soðuk hücrede bana ellerimi uzatýp ýsýnmam için bir ateþ veriyordu sanki. Yüzüme ister istemez bir glümseme yayýldý. Bu müthiþ sese sarýlarak uyudum.
Ertesi gün yine o sesi beklerken vakit geçirmek için bir þeyler okuyordum. Her gün güneþ batarken baþlýyordu, genelde güneþ battýðýnda da bitiyordu. Fakat bu sefer þarkýnýn baþlangýcýna baþka bir ses karýþmýþtý. Hücremin tek pencerisinden gelen çekiç sesleri. Arkadaki boþ alana (gardiyanlar bu alana arka bahçe ismini vermiþlerdi fakat o alan kendisini alandan bahçeye terfi ettirecek hiç bir özellik taþýmýyordu) bakan pencereye doðru yaklaþtým. Bu alaný gören tek hücre benimkisiydi. Alanda kurulan þey bittiðinde ne olduðunu anlamýþtým. Bu bir dar aðacýydý. Duyduðum ilahi ses þarkýsýný bitirmeden önce bir insaný daraðacýna getirdiler. Geri çekilip kulaklarýmý kapamak istedim fakat beni bu hücrede çýldýrmaktan kurtaran tek þey olan þarkýnýn bitmesini beklemeliydim. Þarký biterken çýðlýklarda en gürültülü haline gelmiþti ve þarkýnýn bitimiyle miðde bulandýrýcý bir ses geldi. Boðazdan gelen bir sesti, nefes almaya çalýþan mahkümun sesiydi bu. Kulaklarýmý kapayamamýþ ve her þeyi dinlemiþtim.
Bir sonraki gün hayalet gibiydim hiç bir þey hissetmiyordum, yemek yememiþ, uyumamýþ, tuvalete gitmemiþtim. Yaþamýyordum. Sadece dinliyordum her duyduðum sesi þarkýnýn baþlangýcý sanýyordum ve arkasýndan þarkýyý duymayýnca her bir seste ayný derecede þiddetli bir hayal kýrýklýðýna uðruyordum. O gün güneþ batarken ayný þarký ayný hislerle söylenmiþ ve bende de ayný hisleri uyandýrmýþtý. O akþam uyumuþtum, tuvalete gitmiþ, açlýðýmý hissetmiþtim. Þarkýyý dinlerken aklýma Tanrý geldi. Bu sesi yaratan ve hatta bu melodiyi yaratan o deðilmiydi. Bu ses beni Tanrý'ya yaklaþtýrýyordu. Bu çok ilginç bir histi çünkü daha önce hiç böyle bir duygu hissetmemiþtim. Hayatýmda herhangi bir duyguyu bu kadar yoðun hissetmemiþtim. Þarký devam ettikçe inancým pekiþiyor, inancým pekiþtikçe þarkýdan aldýðým haz artýyordu. Ýþte o an kendimi Tanrý'ya çok yakýn hissetmiþtim sanki bunu anladýðýmda artýk o benden çok yükseklerde çok uzaklarda deðilde hemen yanýmdaydý, belki de o þarkýyý söyleyendi, belki de o sesin ta kendisiydi.
Ertesi gün þarkýyý duyduðumda ise yine arka alana bakýyordum. Fakat bu kez yukardaki hücremin penceresinden deðil. Dar aðacýnda ilmik þekli verilmiþ halatýn yuvarlaðýnýn içinden bakýyordum ve o an neden kedimi Tanrý'ya bu kadar yakýn hissettiðimi anladým.