Siner bir kenara kaný çekilmiþ çürük ceset kokularý,yüreðimin ellerini düþlerimin cebine koyarak yürüdüðüm cehennem öyküsünde her yol boþluða açýlýr,yoluma çýkan her canlýyý Azrail kuþkusuyla süzerek ve hep kanlý bir býçakla bileyerek yaþamýn keskinliðini,yakamoz iklimine en uzak mevsimden kayýp yaðmurlar yaðdýrarak bu kabir mevsimine,susarak ve sadece uzaktan bakarak hayata,siner bir kenara yüreðim...

'Yaðmurun cinneti hiç bu kadar ürkütücü olmadý biliyor musun ,rüzgarýn çehresi hiç bu kadar sahte olmadý...'

Tükenir bir kuytuda kanatlarý korkuya bulanmýþ martýlarýn uðultusu,Þahmeran haþmetinden,dizindeki kabuk tutmamýþ yara kanayan kýz çocuðuna kadar herkesin öyküsü tükenir...Ve içimde zaman tükenir gitgide,gövdesi kopuk bir baþ'langýç,gerçekle düþ arasý düþ'manca bir yokluða sýðma çabasý,yorgun heceler arasýnda karanlýk tümceler,çoðul boþluklar arasýnda 'tek'il kiþiler,içimde dünya tükenir...

'Masallar hangi uçuruma yuvarlandý söylesene,kaçýncý umuttu bu Kaf Daðý'nýn ardýna gizlenen...?'

Aþýnýr bir okyanusun dibinde çakýlý kalmýþ buðday yanýðý sevinçlerim,bir ilkyaz esintisinde bu çorak Dün'ya'ya raðmen yeþerttiðim çöllerin kumu aþýnýr...Girdaplar aþýnýr bulanýk su kýyýlarýnda,anlatamadýðým iklimler,ölü balýk sürüleri kalýr su yüzünde,artýk kendimin olmayan düþlerle aynaya baktýðýmda,bir kenarda asýlý kalmýþ çocukluðum aþýnýr...

'Koparamýyorum kalbimi baþkaldýramayan güneþlerden,biliyor musun hiç dokunmadýðým bir yangýn bu,ateþine körükler savurduðum ama hiç duyamadýðým nefesini içimde,küllerinden bozma yaðmurlara sýðdýrdýðým...'

Büyür bir kenarda biriktirdiðim demli ezgilerin uðultusu,yaralý güzelliklerin coðrafyasýndan bir pencere açýp,dýþarýyý deðil de karanlýðý görebildiðimdendir belki en çok,içimde ayaz korkularým büyür...Eskiden de vardý korkularým,insanlardan,karanlýktan,yükseklerden,gökyüzünden,ya yarýn sabah olmazsa gibi yani belki yörüngemiz deðiþir de bizi býrakýp...Yani gök yarýldýðý/yýldýzlar daðýldýðý/güneþler karardýðý/mezarlar altüst olduðu zaman...Büyür hepsi içimde,kýyamet senaryolarý,savaþlar çaðý,barýþa kalan sadece boþ küme...Düþümde renklerin karmaþasý,maviye varýlamayan sabahlar büyür...


'Ve bilmiyorsun,kuytularda biçilmiþ yaz'gýsýyla gömdüðümüz yerde bekleyen "gelecek" boþa çýkaracak bütün hesaplarýmýzý...'

Tek kiþilik oyunlar,kendini yazan senaryolar...Darboðazlardan zemheri çýðlýklar büyür içimde sadece kendime akýttýðým...

Ama nasýl olsa iz silinir,kopuk bir masal gibi dibe çöker gemiler,kýyamete bir deccal inmiþ kimin umrunda...Her aþk için ayrý bir takvimin matematiðinin yapýldýðý zamanlara inat Ait'siz,kimliksiz,kendine dönük,gereðinden fazla ölçüsüz,kopmuþuz hep bi'yerlerden...Doðmaktan korkulasý,büyümekten utanýlasý,ufka dokun'maya çalýnasý...týrnaklarýný geçirerek gri bulutlarýmýza,siliniyor hayat...Hapsoluyor,hep soluyor tenoru umudun,yitip gitmiþ süt diþlerinin ak'ý uçmuþ beyazýnda...Ama sen dert etme çocukluðum;iz silinir,topraðýn dibine batar tüm kan rengi yokluklar,yaþa ve unut...Býrak daðýnýk kalsýn düþler,biz çoktan söktük gözlerimizi diktiðimiz yalandan...Ötesi yok...

'Yak gövdeni
Ateþe ver ellerini
Koparak geçmiþten kendine,
Denizaþýrý ülkelere
Bir gülümse,bir þiir yak bu buz iklimine'

Ötesi yok...