Ay yağıyor balam;
paramparça
ve ıslaktı.
Ay yağıyor yıldız karışık.
Yağıyor gecenin puslu göğsüne.
Ay giriyor içeri yırtarak perdelerimi,
Baskın giyiniyorum tam sana karışırken,
Yakıp son sigaramı,
Saatimi sonsuzluğa kurarak çıkıyorum,
Cebimde hep kırıştırılmış seviler,
Yarım yamalak düşler,
Ve hep senden dinlediğim şiirler.
Hiç unutmadım seni.


Ay yağıyor balam;
Darmadağınık
ve aksaktı.
Ay yağıyor yıldız karışık.
Yağıyor gecenin daralan sevincine.
Mesai saatlerimin arasına serpiştiriyorum,
Dolunay vakti gülüşlerini,
Parmaklarım seni örüyor tezgahlarda,
Gittikçe artan bir hızla çoğaltıyorum seni,
Ekmeğimin arasına katık,
Bu koca gönlüme batık bir gemisin,
Hep sana gelirim ben,
hep sana dalarım,
Hiç unutmadım seni.
Her gece sıcaklığını yastığımın altına koyarım,
(Başımı hiç dayamadığım yastıklara.)
Barikatlar kurarak kuşatamadığım,
Bu kalabalık sokaklarda,
Her ışığın altında ettiğim
her küfrün ardından,
Berrak bir suyla çalkalar gibi ağzımı,
Adına uyarladım yanık sevda şarkılarını.



Ay yağıyor balam;
sere serpe
ve ağlamaklıydı.
Ay yağıyor yıldız karışık,
Yağıyor gecenin parıldayan gölgesine.
Şimdi,
Payıma düşen “sus”u vururken damarlarıma,
Boynuma ilmek,
Yüreğime hançer,
Beynime künyedir adın.
Belki sen beni çoktan unuttun amma,
Ben seni hiç unutmadım,
hiç ama hiç unutmadım.