Kalbinin attýðý, yüreðinin titrediði esnada piþmanlýk mýdýr düþündüðünde?

Konuþamaz, dilinin tutulduðu veya lal olduðu anda söylet kalemine bir iki mýsra ve anlatsýn derin okyanuslardan gelen keskin ve serin pýrýltýlarýný oralarýn.

Kaz daðlarý poyraz nefesiyle fýsýldasýn eðilip kulaðýna hüznün nemlenmiþ ýslak havasýný.

Bu sýra dökülürken ýslak damlalar görür gibi olursun onu o parlak alyans içinde.

Özlem duyarsýn baktýkça ve de özlersin.

Sonrasýnda dökülür dudaklarýndan bir tek kelime...
Ve dökülürken bu zor kelime, diþlerinin arasýnda keskin akisler yaratýr keþkeler.

Ýç çekiþle cereyan eden bu iç sesiniz; yüreðiniz, kalbiniz ve tüm duygularýnýzla titreyen dudaklarýnýzda sözcükleþerek, duygu yoðunluðunuzu zor taþýyan kaleminizin titreyen rötuþlarýyla hislerinizi sýkýþtýrmaya çalýþtýðýnýz kâðýt üzerinde mýsralaþýr.

Fakat karanlýktýr her yer, göz kapaðýnýzý kapadýðýnýz anda.
Lakin
Maalesef ki kaybedemezsiniz bu karanlýktaki karmaþýklýklarý.
Kör düðüme boðulduðu zaman geniz, tatsýz yutkunmalarla çözüm bulmaya çalýþýr içli içli.

Yine bir gün daha batarken güneþ,
Kaz Daðlarýnýn eteklerinden çekerken saçlarýný, erirken görürsünüz deniz dalgalarý içinde onu.

Ve bakarken o tarafa, o sýra görürsünüz ufuk çizgisini,
Tam orada ve en derinliðindedir idrakin…
Beklide piþmanlýðýn ben denizidir, ya da ta kendisi, ne fark eder ki…

Bu esnada o noktaya, yaþlanmýþ kirpikler altýndan bakan bakýþlar mat ve birazda titriyor sanki…
Titreyen ellerinizi titreterek atarken cebinize, titreyen nefesinizde bulursunuz kesik keþkeleri.

Çýkarýrken zinciri titreyen yelkovanlýyý cebinizden,
Ýsteksiz bakarsýnýz ve bakarken anlarsýnýz, bir hayli zaman geçmiþ baþlangýçtan bu yana.

Bakarken yine çerçevesi üzerinden yelkovanlýya,
Kendinizi yelkovanlýnýn üzerinde görürsünüz.
Ve nasýlda eskitmiþtir zaman denilen kavram, o yaþlanmýþ yaþlý kirpikleri,
Ýþte o zaman anlarsýnýz anlamsýz karmaþayý…

Kavþakta yürürken durursunuz dört yol aðzýnda.
Yol ayrýmýna gelirken zoraki bir yol seçip o yolda yürümeyi göze alýrsýnýz.
Ve bu yolda sýkýntýlarýnýz her defasýnda ter olarak akar düþüncelerinizden.

Beklide önceden kestiremeyiþinizdir yürürken önceden yürümeyi göze aldýðýnýz bu yolun çýkmaz bir sokak ya da sonsuz olduðunu…

Ve durduðunuz anda sonun baþlangýç noktasýnda büyük bir çaresizlik ve piþmanlýkla geriye mi bakarsýnýz?

Aptallaþýr gibi mi olursunuz bir ara?
Ya da keþkeler boðar mý sizi ta oracýkta?
Yüzünüzü gökyüzüne çevirip o taraflarda mý arasýnýz yönünüzü?
Yýldýzlarýn parlak karanlýðýna mý aldanýrsýnýz?

Kim bilir… ?

09.07.2005 BURHANÝYE

Muhammed AKBAÞ