Hüzün damlacıklarıyla suladım içimdeki hasret ağacı,
Kuşlar göç ettiler ayrık yollara.
Artık yolları hep ezbere aldım uykularda.
Hayat çok anlamsızdı acılar çektikçe,
Ağladım kimsesiz,kapılar hep kapalı,
Takvimlere birer ip bağladım,asıldıkça uzadı.

Tutundum sesinin rengine,
Sığınacak sadece düşlerim kaldı.
Omuzlarıma göçmen kuşlar kondu da,
Bekledim nefessiz ve sensiz,
Yüzümden aynalara yansıyan gülümsemendi.

Bir fincanında kahveydik belki de,
Telvesinde yollar olan…
Son sahnesinde ağlayamayan bir oyuncuyduk,
Perdeler inerken sahte bir tebessümü olan.