Haritada unutulmuþ bir düþüþü iþaretliyorum; birlikte hatýrlýyabilecegimiz bir sýr.
Bu gece belkide hayatýmýn en olmadýk iþini yapýp sana yazmaya çalýþýyorum.
Ýfade edilememiþ ve bu yüzden kutsal kalan bir çok þey gibi; ifade edemediðim duygularýn,sana nasýl ulaþýrýmlarýn yanýtsýz kalan tuzaklarýna saplanmamaya çalýþarak.
Ve biraz utanýyorum; ismini yazamýyorum sayfalara.
Kýrýk sözlerin,ellerimi sýký tut düþüyorumlarýn ülkesinde sadece dört dakikalýk bir mektup.
Ellerin oyalansýn,gözlerin oyalansýn,dilinde yeþermeye canlý bir tad býraksýn diye.
Kendimi nasýl yaktýysam,kentide bir gece alevler içinde býraktým.
Onlar bile sonrasýz degil,onlar bile dokunulmadýk degil diyerek,çocukluðumun ve adamlýðýmýn aþk þarkýlarýna seçildim.
Falýmda umutsuz aþk yazýyor..
Hafifletici hiç bir nedenim yok.
Sadecemavi ve ölümsüz olduðumu biliyorum; bir prens ve anarþist olduðumu biliyorum.
Bir gül dikeni batýp çýkýyor kalbime,kartaneleri yüzümün altýna doðru eriyerek,hýzlanarak akýyor.
Ayýþýðýnýn gözlerimi býraktýðý bu gece,pencereden dýþarýyý seyrediyorum.
Eger karþý evde oturuyor olsaydýn, senin sabahlarýn için begonyalar alýrdým.
Hala çocuðum,hala þarkýma ve bu sokaða borçluyum,derdim.
Dünyanýn bütün sabahlarýna,uyanmak istediðim rüyamý anlatarak geliþimi hýzlandýr,tuhaf,belkide zamansýz aþk mektubuma,ismini yazmayý baþarabilirdim....
Ama önce,kýþkýrtýcý içtenlige hayran kalmýþ,bu mavi adama çogaltabildiði bir hikaye yaþatmalý yada bu dört dakikayý yýrtýp atmalýsýn.
Bataklýklarýn arasýnda,yaþamak için,sadece bunun için çýrpýnan bir çocukluktan geldim.
Karanlýðý sokak lambalarýný kýrarak öðrendim.
Bu bir bedelse,aldattýðým bütün duygularý kanayarak ödedim.
Þimdi bu sayfada baþka bir kýyýnýn aðaçlarý karþýlýyor seni; Ýyi ki uðraþýyor hayat.
Bu sabah vücudumda yeni bir duyguya rastladým.
Kýrýlgan bir þeydi.
Gülün hakikati; yalansýz dikensiz ömrüme ekleniyor,sonbahar aþkýmla koþmaya devam ediyordu.
Yüz bin kez uyandým ve kendime kaçýncý kez hayat buldum.
Sokak çocuklarý gibi bende ilk duvarlardan öðrendim görmeyi.
Þimdi nasýl bir sýcaklýkla dokunmak istiyorum saçlarýna,ellerine ve yüzüne....
Sendeki aþký görmeyi ne kadar çok istiyorum.
Ýsmine sandalyeler düþen parklarda,kestanelerini yitirmiþ aðaçlar dönüyor,sana sesleniyorum; hiç bir þey çaresizlik deðildir...
Ellerime günahlarýndan arýndýrýlmýþ yeni bir suç ekliyorum.
Dünyanýn önünde,çýrýlçýplak kalarak; dönüþ yolu olmayan o yerde bütün düþ uçurumlarýný,uçmak korkularýný; topraðýn altýnda akan ýrmaðý ve beni gün ortasýnda vuran bu solgunluðu hatýrlýyarak; sana ilk mektubumu yazýyorum.
Çünkü böyle büyüdüm,böyle sevdim kýzýl sabahlarý.
Kentin gürültülerini üstünden at.
Beynime piyanonun gölgesini düþüren,kütüphanesini yakýp kaçan bir prensin ve bilmem kaçýncý yenilginin baþ kaldýrýþýna þarkýsýný tutan,sadece zaman istiyorum dediðin andý....
belkide bitirip,yeni bir yolculuga çýkmalýyým.
Ama dört dakika yetmiyor,durmuyor,durduruyor arabamý.
Baþka dillerde bir adresi soruyorsun.
Biliyorum ama nasýl anlatacaðým.
Hangi kanat açýþýna sadýk kalýr onca þiir.
Belki sen....
Belki ben..
.Belki avucumda ki kelebek..
.Belki aþk...
Geçmiþteki anýlarýný atabilirsen.
Karla kaplanmaz gece, suskunluðuna çaraler arýyorsun.
Sana beyaz bir adam olduðumu söylemiþmiydim.
Böyle yaparsan, kandýrýrsan beni,bütün gecelerini kapatýrým dememiþmiydim.
Bütün günahlarý iþledikmi acaba?
Ah! tanrým,hala yalan komuþuyoruz.
Belki anlamýyorum,gerçekten sevmiyorsun beni.
Acý çekmek ve aglamak için sana ihtiyacým var.
Sana seni seviyorum dedim ama isyan etmedim.
Sana ihtiyacým var,bütün yenildiðimi duyucaðým sabahlar için.
Üzülme, uyurum ölümüne kadar....
Uyurum ve geçer herþey.
Seni seviyorum derken yürüdüðüm bütün sokak taþlarýný kýrmak istiyorum.
Takii sen içimi ýsýtýncaya kadar.
Sana duyduðum sevgi kaçtýgý yerden dönmese,'her sevgi bir tutsaklýktýrdan ders almayýp her yeni anda yeniden tutsak olsam'.
Bizi seven bir þiir okuyabilirmiyiz seninle.
Çatýlarda dudaklarým çatlasa bakýþlarýnýn keskinliðinde.
Günahlarým hakkýmdýr diye bagýrsam.
Hatalarýmýda teker teker kutsasam.
Senin gecelerini kar kaplamasa benimkini yalnýzlýk.
Ölecegin son dakika beni, anýmsa.
Ve dahasý sen yaþlan.
ben seni hep ellerimi tutarken düþleyeyim.
Ve aþký,sevgiden daha fazla sadece senin için isteyeyim.
Bildiðim bütün sözcükleri,yaðmur taneleri altýna gizlemek istiyorum.
Ya yarýn yaðmur yaðmazsa.mesela hiç yagmur yaðmazsa,senin ellerini tutabildigim ana kadar.
Korkuyorum.
Oysaki korkularýn en safýný bile affetmezdim, seni tanýyana kadar.
Hayatsa seni korumaya hazýrdýr,seni benden savunmaya.
Niye ellerini vermiyorsun?
Eðilimliyiz ikimizde ölmeye ve bir o kadarda eðimlilik var içimizde sevgiye.
Ah! niye aðladýgýmý bir bulabilsem.
Milyonlarca yýl varmý?
Haydi doðruyu söyle; çünkü seni en son vegerçekten sevdim.
Manalýdýr bütün kederlerim sen neþelerle oyalan.
Ben neþeden hayat yaparmýþ gibi ellerine göz yaþlarý dökmek istiyorum.
Masum bir ülkeye gidebilirdik seninle,ve hatta masum bir ülke kurabilirdik seninle.
Korktuðun içindir belki ve o yüzdendir 'seni seviyorum' sözünün dilinde titremesi.
Ve dahasý elini tutamadýgým için,o masum ülke hayat vermeyecek kimseye.
Hayat cimri,hayat acýmasýz davranacak ellerinden korkanlara.
Bana kýzma sadece senin tarafýndan sevilmek istedim. -dýþarýda yagmur vardý - Sevginin beni tatlý þekerlerle besledigim karýncalarýn kumsalýna götürmesine kýzýyorum hep.
Nereden bilebilirdim ki tenim gözyaþlarým ile ýslanýcak.
Hem kim suçlaya bilir ki beni; nabzým deprem þiddetinde atarken.
Güneþ neden yagmura eþlik edip karþý tepeden yükselmiyor ki?
Yoksa sakarmý oda benim gibi zamanlama konusunda.
Kötü anýlarýmý bir çatý arasýna hapseddim; iki müeebbetlik zaman öncesi.
Hiç kimsenin ayaklarý altýnda tuglalarýn tozuna rastlamadým.,anýlarýmýn çatýsýnda.
Bütün bu aný tutsaklýgý sadece senin olan rüyaya sarýlýp uyuyabilmek için.
'Ne olur uyut beni.
Sevgin hala üstümde bir pijama gibi ve gün ýþýgý ýlýk.
Artan yada azalan hiç bir þey yok.
Sadece senin rüyan için bütün bunlar.
Beni uyutman için.
Kim anlaya bilirki içimdeki kaygýsýz acýyý, nasýl atýlýrým kaygýlara,fark etmeden,nasýl yýkýlýrým,nasýl yenilirim kendime.
Aynadaki yeþil gözler 'uyu' der bana 'git....yat...uyu'.
Uyutsaydýn beni yanýmda olurdun.
Aþkýn keþke þiir tarafýný seçseydim.
Keþke o zaman yanmazdý caným.
Kýzma bana.! Ýstersen uyutma! Ben seni her zaman affederim.
Duvarda egri durursa çalýþan saat,gizi belirsiz.
Masanýn üstünde kýrýlmýþ bir kalbe aldýrýþsýz yürüyen bir adam,çiçeklerin son yolculugu,saçlarýnda bir taç.
Yoksa sen en aydýnlýk gecede þiirimi çalmaya kalkanmýsýn?
Senden korkuyorum.
Korkmaktan korktugun kadar hemde.
Oysa ben korkulardan korkmadýgmý anlatmak için kýrmamýþmýydým; birer birer.
Canavarlara inanýp duyulmasý en zor þarkýlarý bu yüzdenmi haykýrýyorum acaba.? Sana beni al diye yazýyordum.
Koru öp,sarýldýgýnda kollarýnýn titremesini gizleme diye.
Yoksa çatý arasýna gerimi dönmeliyim; sokak ortasýnda kaskatý kesilip; sen duymuyorsun diye yenik bir zafer çýðlýgýmý atmalýyým? .
Kýrgýnlýk anlaþýlýr,acý anlaþýlmaz.
Bir gece içim yanmýþtý,tuzlu sularýn doldurdugu gözlerimde seni aramýþtým.
Anýlarýmýn içinde begonyalarý arýyordum ki; bu anlaþýlmazdý.
Ýþte beni hep bu ana götürüyor söyleyeceklerimiz.
Bana hep bu anýmý hatýrlatacak begonya çiçekleri.
Çarmýha gerilmiþ bir yanlýzlýkta kaskatý....inip çýkan,kör ama son bir begonya dalý.
Ben senden hep daha azým.
Sana rastlayýnca korktum.
Çok içmemeliyim.
Yoksa kötü þeyler görüyorum.
Suçlu ve yanlýz kalýyorum yanlýzlýgýn ortasýnda.
Elini tutamýyorum hala,ve tüm þiirler,hepsi kurþun gibi batýyor kalbime,bir begonya dalý inceliginde.........................................................................................................