Ormanın derinliklerinde,
cüce olmayanların adımlarının çok uzağında ,
kalbi bir ateş parçası gibi yanan ,
masalsız bir cüce yaşıyormuş...

yıllardır gün ışığından sakladığı yüzünü,
sırf onun güneşe gülümseyen yüzüne gülümseyebilmek için tehlikeye atıyormuş her gün...

onu değilse de bedeninin gün ışığındaki renkli siluetini ve saçlarının altın ışıltısını görmek değiyormuş her şeye...

sonra,
çaresiz
dönüyormuş ormandaki gizli bahçesine
ve
yaprakların arasından sızan geceyi
ona duyduğu aşk kadar büyük bir hüzünle karşılıyormuş...

gece onun yatağıymış oysa...

yatağına küsmüş cüce ve bir daha hiç düş görmemiş...