Artemis söz verdi ben ezeli avcıyım
namusun ve döllerin bereketini koruyacağım
Artemisi Demeterin tarlasında basmışlardı bir çobanla
iftira dediler
ayağa kalktı halk
Zeus gür sesiyle susun dedi
oturun çalışmayın artık
Hera hala kızgındı
kocasının çapkınlıklarını bir an unutmuştu
evlenin dedi
kutsayın kendinizi
tavuskuşunu okşuyordu elleriyle
tanrıda olsa her kadın gibi
analık yazgısıdır dedi demek ki Artemisin
Zeus korkuyordu
yoksa korkusuzmu sanmıştınız tanrıların tanrısını
Merienin adını duyması yeterdi zeusa
kartalı yıldırımla tanıştırdılar
yanık küllerini görünce zeus kartalın
zaten biliyordum dedi içinden
Merie dedi sen kadersin beni yenebilen tek güç
seninle şimdi uğraşamam
döllerim tükenirken
ve Hadesin toprağına yakınlaşırken
Poseidon seçimini çoktan yapmıştı
Poseidon sessiz kaldı
yine denizlerine daldı
Nereidler yutkunuyorlardı
zaten kaderimiz demişlerdi
balık yada insan
deniz kelebeği
deniz kızı
ne farkederdi ki
Artemisin yazgısından sonra