Talepsizce ( Peynirci Kız )


Kim bilir ki ? Yazmaz isem, yazılmaz ise,

Hayatın küçük sempatilerini,

Gölge izdüşümümüzde yaşanan...

Bazen yazılmalı,

Yazılacağı, zaten çizgisinde var olanı.

Yok değil...Amaç bilmece yazmak değil.

"sssssss" sesinden belirsiz kafiye kurmak ta değil,

Satırların içinde.

Ondan, dişsiz dedemde ve bir benzeri,

Beethoven' in "Pastoralinde de var, "La" sesiyle,

Nehir yatağından ödünç alınan.

Benzerlikse tüm olay,

Var olanı bütünleyen,

Evrensel kümede.

Bu girişe de bağlanır belki,

Onlarca katagoride,

On tane binlerce şiir...

Şairin karnı acıkır, markete gider.

Oluverir sana bu giriş, market şiiri.

Sahne belli..

Hayatı yeni öğrenen bir genç kadın,

Senin derdin,

Ekonomik ve kaliteli peynir almakken,

Deneysel bir taarruzda bulunur sana,

Ruh gölgene temaslı.

Talebin ve aklında yok iken.

Marketteki biri, ya akrabasıdır,

Ya abisi, ya yavuklusu.

Azarlanır o gün muhtemel..

Başka gün gidersin,

Koşar sana, yine sen istemeden,

Her lafın sonuna "Abi" koyar,

Azarlayan görsün diye,

İçi burkula burkula..

Ne bileyim ?

Peynir mi ? Market mi ?

Genç kadının deneysel eğitimi mi ?

Bu da , günün hikayesi, sempatisi.

Öyle sığ, öyle derin ki,

Küçücük bir can, insan,

Küçücük iki günlük, seni de dahil ettiği,

Deneysel yaptırımıyla,

Bağlayıverir tüm felsefeyi kendine.

Görebilen gözün,

Düşünen beynin,

Bir de zamanın varsa.

Şaşırır kalırsın, " Günü yazsam mı ? " diye..

Sonra bırakırsın, okuyana,

Küçük kadının, deneysel vicdansızlığını da,

İnsan ruhunun, kendi durumunu düzeltirken,

Başkasına olan bencilliğini de,

Talepsiz doğmayı, talepsiz sosyalleşme mecburiyetini,

Talepsiz tacizi, talepsiz yaşlanmayı ve ölmeyi,

Değil de,

Sadece, hepsinin ne kadar özdeş,

Ne kadar aynı kökten olduğunu da,

Sadece okuyana,

Ve okuyana,

Bir de okuyana...

Karşıyakalı Ahmet
Istanbul 14-Temmuz-2006 Cuma