Bakışında, annemi buldum ve çocukluk sevgilimi.
Hayır.Ne Kral Oidipus karmaşasındayım,
Ne de, çocukluk sevgilim anneme benzerdi.
Anama, çok çok bağlı da değilim,
Kırk yılda bir, telefon ederim.

Buldum işte..
Nasıl yapıyorsan bilmeden sen ?
Zıtlar birleşmişti yüzünde,
Hem de, yine sen hiç bilmeden.

O bakışında yine,
Yüzyıllar önce kaybedilmiş,
Toprağımı gördüm.
Bereketli üzüm bağlarımdan,
Kopartırken senin için en güzel salkımı,
Ayağımın, ıslanmış sıcacık yaz toprağına,
Değişini hissettim bakışında.


İçim ezildi, titredim.
Biliyordum,
Hissettiriyordu bir şeyler,
Aşkın bu bakış ta olmadığını.
Ama,
Elim varmadı,
Dilim varmadı,
Bir türlü bakışına,
Aşkımsı diyemedim ben.

Sen, hep öyle baktın,
Ben, hep böyle hissettim.
Şimdi tam on yıl oldu,
Hala ; aşkımsım demeye varmaz dilim.

Yok ki vaktim,
Olsaydı seni kendime saklar,
Koymazdım bu kitabın arasına şiir diye,
Kurutulmuş çiçekler gibi.

Kitabın adı "Aşkımsılar".
Elden ne gelir ?
Gözlerimi kapar, vazifemi yaparım.
Sana zamanında, "Aşk" demeyen o sinsi şey,
Şimdi ; "Kıyma ona ve yazma onu" dese bile.

Vakit tamam..
Söylüyorum son sözümü.
Cevabını hiç bilemeyeceğim, tek sorusun Sen.
AŞKIMSIM, yoksa sen AŞK mıydın ?

Karşıyakalı Ahmet
İzmir1996 - Istanbul 2006 Geçmişi andığım o berbat gecelerden birindeyim.Vakit gece, mevsim yaz.
21-Temmuz-2006 Cuma 02.48